Πάμε ολοταχώς για οικονομικό κραχ

Οι μέρες που περνάμε δεν θυμίζουν την οικονομική κατάσταση που οδήγησε στο κραχ του 1929. Δεν έχουν καμία σχέση, διότι οι εποχές ήταν διαφορετικές και τα οικονομικά δεδομένα είναι πιό περίπλοκα τώρα. Τώρα το κραχ δεν είναι μία "μαύρη" Δευτέρα στα χρηματιστήρια, ούτε καν μία "μαύρη" εβδομάδα. Αυτά τα έχουμε δει και τα έχουμε ξεπεράσει μέσα μας. Τώρα τα πράγματα είναι σαφώς χειρότερα διότι ο κόσμος είναι εξαιρετικά ανοιγμένος (βλ. δανεισμένος-υποθηκευμένος) και το κραχ δεν αποτυπώνει την κατάσταση. Θα πρόκειται για αλυσιδωτή κατρακύλα των οικονομιών οι οποίες βασίστηκαν, προς χάριν του εφήμερου πλούτου, σε εντελώς λαθεμένες εκτιμήσεις. ΤΑ ΓΑΙΔΟΥΡΙΑ ΟΤΑΝ ΤΑ ΦΟΡΤΩΣΕΙΣ ΠΟΛΥ ΠΕΦΤΟΥΝ ΣΤΟ ΓΚΡΕΜΟ. Αυτό που γνωρίζει ο κάθε χωρικός φαίνεται να διέφυγε στα ακριβοπληρωμένα think tank των μεγαλοτραπεζών και τώρα βλέπουν με τρόμο το τσουνάμι να έρχεται. Οι δύο κτηματικές εταιρίες στην Αμερική που πάνε για "κανόνι" ανάγκασαν τον Μπους να βγει και να πει ότι η κυβέρνηση σκέφτεται να τις εξαγοράσει. Αντιλαμβάνεστε τι έχει να γίνει;;; Όποιος δεν αντιλαμβάνεται τι σημαίνει "οικονομικό τσουνάμι" θα πρέπει να ζει αλλού, σε άλλον πλανήτη. Οι Τράπεζες στα πλαίσια του ανταγωνισμού της ελεύθερης αγοράς παρήγαγαν συνεχώς προϊόντα (δανεισμό). Μέσω της διαφήμισης και της κατάλληλης πλύσης εγκεφάλου από τηλεοράσεως (άμεση διαφήμιση) αλλά και της έμμεσης διαφήμισης (βλ. εκπομπές μεσημεριανές και δεκάδες περιοδικά λάιφ σταιλ) έδωσαν μια πλασματική εικόνα ζωής στον μέσο πολίτη και τον ανάγκασαν να βγει από τον οικογενειακό του οικονομικό προϋπολογισμό και να ανοιχτεί στο πέλαγος του καταναλωτισμού. Τα προϊόντα των Τραπεζών έγιναν δελεαστικά και μπήκαν στο κάθε μικρομεσαίο σπίτι (πιστωτική κάρτα, διακοποδάνειο, εορτοδάνειο, στεγαστικό, καταναλωτικό δάνειο κλπ). Αποτέλεσμα ο ούτως ή άλλως πεπερασμένος μισθός (ή μισθοί όταν εργάζονταν και οι δύο σύζυγοι) να είναι, με την πάροδο του χρόνου, ανεπαρκής για να καλύψει τις τρέχουσες ανάγκες της οικογένειας, αφαιρουμένων των τοκοχρεωλυτικών δόσεων, διαφόρων δανείων και καρτών και λοιπών παγίων αναγκών. Έτσι οι οικογενειακοί προϋπολογισμοί τινάζονται στον αέρα (γεγονός απόλυτα αναμενόμενο). Αποτέλεσμα να δημιουργούνται νέα τραπεζικά προϊόντα (δάνεια για την εξυπηρέτηση ήδη υπαρχόντων δανείων). Και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται. Αυτή η κατάσταση επιφέρει κοινωνική έκρηξη διότι ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΟΦΛΕΙ ΔΑΝΕΙΑ και να μην μπορεί να ζήσει φυσιολογικά. Η παραοικονομία είναι μία λύση αλλά απαιτεί να αφιερώνεις ΧΡΟΝΟ. Εκεί σταμάτει και πρακτικά η ΖΩΗ. Εκεί γίνεσαι ρομποτ. Και τα ρομποτ όταν επαναστατήσουν δεν έχουν συναίσθημα. Επιφέρουν την καταστροφή χωρίς οίκτο. ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΜΕ.....ολοταχώς στο σημείο αυτό της επανάστασης των ρομποτοποιημένων ανθρώπων. Είναι νομοτελειακό.