Το καλοκαίρι είναι η περίοδος των συναυλιών σε κάθε γωνιά της χώρας μας. Πράγματι μερικέε τοποθεσίες είναι εξαιρετικές για συναυλίες και ο κόσμος πραγματικά ξεφεύγει από τα βάσανά του για ένα γεμάτο τρίωρο και σιγοψυθιρίζει γνωστά τραγούδια. Εκείνο που όλοι έχουμε παρατηρήσει είναι ότι η μουσική παραγωγή στην Ελλάδα έχει βαλτώσει για τα καλά. Τα τηλεσκουπίδια βοήθησαν στην ταφή της. Με κάτι ριάλιτι και εκπομπές για τηλεψώνια ο κόσμος έχασε την επαφή με αυτό που λεέγεται τραγούδι, διαχρονικό τραγούδι. Έτσι στις συναυλίες όλες οι γενιές τραγουδούν ακόμα Χατζηδάκη, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Λοϊζο, Κουγιουμτζή, Μούτση, Καλδάρα, Σαββόπουλο και κάποιους ακόμα που έχουν αφήσει το στίγμα τους στην ελληνική μουσική σκηνή. Ποιός θυμάται ένα διαχρονικό τραγούδι που πέρασε από τα χείλη όλων από το 2000 και μετά;;; Κάποιο τραγούδι που έμεινε και θα μείνει;;; Ο ρόλος των δισκογραφικών εταιριών στην παραγωγή των περιτωμάτων των τηλεσκουπιδιών παίζει καταλυτικό ρόλο. Δεν προωθούνται νέοι ταλαντούχοι συνθέτες που θα μπορούσαν να συνεχίσουν με μία βοήθεια από αυτές (τις εταιρίες) την βαριά κληρονομιά των μεγάλων του ελληνικού τραγουδιού. Ο κόσμος βέβαια τους έχει γυρίσει την πλάτη. Οι πωλήσεις cds είναι μια τραγωδία κάθόσον αφορά την ελληνική παραγωγή. Ακόμα και οι συμπαθείς αφρικανοί που γυρίζουν στις παραλίες πουλώντας cd δεν έχουν τι να προσφέρουν στην πελατεία της ξαπλώστρας. Αν δεν υπάρξουν ανεξάρτητες παραγωγές προώθησης του καλού ελληνικού τραγουδιού με την συνένωση υγιών δυνάμεων του χώρου δεν πρόκειται το ελληνικό τραγούδι να σηκώσει κεφάλι. Μην περιμένετε τη βοήθεια της Πολιτείας. Αυτή έχει άλλα θέματα σοβαρότερα αυτήν την εποχή, ιδίως το Υπουργείο Πολιτισμού. Ό,τι κάνετε μόνοι σας φίλοι τραγουδοποιοί. Μην ξεχνάτε ότι τα πάντα σ'αυτήν την χώρα επαφίενται στον πατριωτισμό των Ελλήνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου