Ο Ιούλιος είναι σημαντικός μήνας στην ιστορία της νεώτερης Ελλάδας και αυτό είνια γνωστό στους νεοέλληνες. Το 1974 μετά την επταετία αποκαταστάθηκε η δημοκρατία στη χώρα μας και τώρα 34 χρόνια μετά υπάρχει εντονόταος προβληματισμός σε όλους για την ποιότητα της δημοκρατίας μας. Όλοι, κυρίως βέβαια η αντιπολίτευση, η κάθε αντιπολίτευση βλέπει καταστροφές, υπονομεύσεις, καταβαράθρωση των θεσμών, χειραγωγήσεις της δικαιοσύνης, διαφθορά, σάπιο κράτος, αυταρχικό κράτος κλπ κλπ. Αν από το 1974 μέχρι σήμερα συγκεντρώναμε τα κατά καιρούς λεχθέντα και γραφέντα για την ποιότητα της δηκοκρατίας μας από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, τότε θα νιώθαμε μεγάλη απογοήτευση. Οι πολιτικοί μας είναι απίθανα αμετροεπείς όταν αναφέρονται (σαν αντιπολίτευση) για την ποιότητα του πολιτεύματός μας. Η στάση τους αλλάζει όταν γίνονται κυβέρνηση και αλλάζουν πολιτική γυαλιά στην θεώρηση των πραγμάτων. Ο κόσμος το έχει αντιληφθεί. Για το λόγο αυτό εκφράζεται με τέτοια δυσπιστία στις δημοσκοπήσεις. Από την άλλη θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος, τελικά τι κερδίζουμε τώρα με όλα αυτά τα αρνητικά που στολίζουμε την καθημερινότητά μας, γιατί δηλαδή αυτή τη δημοκρατία που έχουμε, πρέπει να την γιορτάζουμε κιόλας από το να την "υπομένουμε"και να την βιώνουμε καθημερινά. Ο λόγος είνα απλός: στη δημοκρατία (όποιας ποιότητας κι αν είναι) μπορούμε ακόμα και να την βρίζουμε, ενώ σε κάθε άλλη περίπτωση αυταρχικού πολιτεύματος, κυριαρχεί η επιβαλλόμενη σιωπή. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ. Και είναι ουσιαστική για σκεφτείτε το....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου