Οι αριθμοί ευημερούν. Τα στοιχεία του υπουργείου εργασίας δείχνουν ότι η ανεργία μειώνεται (;) ή είναι στεθερή. Τα πράγματα όμως (ιδίως στους νέους) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ και αυτό το ξέρουμε όλοι. Βλέπεις νέους και νέες με προσόντα και τίτλους σπουδών που αγωνίζονται να κάνουν κάτι σύμφωνα νε τους τίτλους τους και όλοι τους κλείνουν την πόρτα. Μάταια οι γονείς προσπαθούν να βάλουν κάπου τα παιδιά τους. Οι φίλοι και οι γνωστοί επιστρατεύονται για να βρουν μία θέση κάπου. Γνωστός μου μου εκμυστηρεύτηκε ότι για να βρει μία θέση βοηθού λογιστή αναγκάστηκε να περικόψει το βιογραφικό του, διότι ήταν αρκετά φορτωμένο με τίτλους σπουδών. ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΕΓΡΑΨΕ ΜΟΝΟ ΑΠΟΦΟΙΤΟΣ ΛΥΚΕΙΟΥ βρήκε αυτή τη δουλειά. Στα 33 του χρόνια αφότου είχε κάνει ευκαιριακά διάφορες δουλειές ακόμα και σε ακτίνα 70 χλμ. από το σπίτι του. Το αποτέλεσμα ήταν ο 33χρονος να κλειστεί στον εαυτό του και να θέλει τη βοήθεια ψυχολόγου για να βρει απαντήσεις στα ερωτήματα που τον βασανίζουν.
ΓΙΑΤΙ ΣΠΟΥΔΑΖΕ;;;
ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΤΩΜΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ;;;;
ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΧΑΡΤΖΗΛΙΚΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΕΞΟΔΑ;;;
Τι να του απαντήσει κανείς αυτού του πατέρα που μου είπε : "το παιδί μου δεν είναι "σκατόπαιδο" ή τεμπέλης. Από όσες δουλειές και να πέρασε έχω τις καλύτερες συστάσεις αλλά ήταν "πολύς" για την θέση που του προσφέρανε και οι εργοδότες φοβόντουσαν μην αξιώσει περαιτέρω δικαιώματα ανάλογα των προσόντων του."
Τα πανεπιστήμια απλώς αναβάλλουν την εμφάνιση του προβλήματος για λίγα χρόνια μετά. ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΩΣΤΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ ώστε να μην βγαίνουν γεννές νέως ανέργων χωρίς προοπτική;;; Πότε κ. Υπουργέ της Παιδείας;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου