Το περιβάλλον εκπέμπει SOS

Έχουμε ξεπεράσει πλέον τα όριά μας. Η φύση εκδικείται. Το πόσιμο νερό στερεύει με σταθερούς ρυθμούς. Αντίθετα η θάλασσα αυξάνεται με το σταδιακό, πλην όμως σταθερά αυξανόμενο, λιώσιμο των πάγων στους πόλους. Τα δάση εξαφανίζονται. Οι έρημοι αυξάνονται. Ζώα κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Η ατμοσφαιρική ρύπανση αυξάνεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Θα μπορούσα να γράφω ατελείωτα για τις καταστροφές του περιβάλλοντος, αλλά δεν έχει νόημα. Δεν έχει νόημα διότι, ΟΥΔΕΙΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ. Όλοι κοιτάνε το ΣΗΜΕΡΑ, και δεν τους καίγεται καρφί για το αύριο. Η παγκόσμια νομενκλατούρα πιστεύει ότι θα σωθεί. Για τους πολλούς, ποιός ενδιαφέρεται. Σιγά μην ενδιαφερθεί ο πλανητάρχης για παράδειγμα, αν κινδυνεύει ο χιμπατζής ή η θαλάσσια χελώντα. Αστεία πράγματα. Το περιβάλλον ανήκει σε όλους μας. Είναι πολύ σοβαρό για να το αφήνουμε στους κυβερνήτες. Ας κάνει ο καθένας ΚΑΤΙ που θα βελτιώσει το ατομικό του περιβάλλον. Αν γίνει από όλους, τότε θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα. Τι θα μπορούσε να κάνει ο καθένας μας. Για παράδειγμα να βάλει λουλούδια και πρασινάδα παντού στους χώρους του, στο μπαλκόνι και στις βεράντες του. Να φτιάξει την δική του εστία οξυγόνου. Μόνο αν βλέπεις το πράσινο να μαραίνεται και τρέχεις να το φροντίζεις, αρχίζεις και το αγαπάς. ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΡΧΗ. Πράσινο παντού λοιπόν. Από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε. Ας το κάνουμε όλοι. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ. ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ.