Αποτέλεσε ένα σοκ όταν πρωτοδιάβασα στα γυμνασιακά μου χρόνια τα ποιήμα αυτό του Καβάφη. Θεωρώ ότι ποτέ ένας άνθρωπος δεν είπε τόσα πολλά με τόσες λίγες λέξεις:
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
Πρέπει όλοι να το διαβάσουμε και να το κάνουμε κτήμα μας. Κάτι έχει να μας πει.
1 σχόλιο:
Ας προσεξουμε να μη βρεθουμε πισω απο τα τειχη για οποιοδηποτε λογο. Ο κορυφαίος ευρωπαιος ποιητης ηξερε τι έλεγε και μαλιστα απο πρωτο χερι
Δημοσίευση σχολίου