Το 2008 ετοιμάζεται να αποχωρήσει έχοντας προικοδοτήσει το 2009 με πολλά προβλήματα. Το κορυφαίο είναι σίγουρα η έκρηξη της ανεργίας. Η παγκόσμια ύφεση, παρά το πνεύμα των Χριστουγέννων που επιδρά θετικά ακόμα και στο αυτό το λίαν ανησυχητικό γεγονός, προσφέροντας ένα χαμόγελο συγκρατημένης αντοχής, κληροδοτεί στην επόμενη χρονιά στρατιές ανέργων οι οποίες αυξάνονται επικίνδυνα. Οι ΗΠΑ κρατούν την πρωτιά και στον τομέα αυτό. Η Ευρώπη ακολουθεί με γοργούς ρυθμούς. Το πολύ μεγάλο κεφάλαιο αναζητεί σανίδα σωτηρίας στα Κράτη. Οι κυβερνήσεις βρίσκονται στα όρια νευρικής κρίσης. Ακόμα και οι πανίσχυρες (οικονομικά) χώρες. Διότι αν μιλήσουμε για τις χώρες με εύθραυστες οικονομίες όπως εμείς, τι είχες Γιάννη τιο είχα πάντα. Με ασπιρίνες επιχειρούν οι κυβερνήσεις στις περιορισμένες δυνατότητες που έχουν να βουλώσουν τρύπες σε ένα τοπίο που έχει ΜΟΝΟ ΤΡΥΠΕΣ. Δεν ξέρω τελικά αν ο πρωθυπουργός Καραμανλής ΘΕΛΕΙ να αναστρέψει το δυσάρεστο για το κόμμα του κλίμα. Ακόμα και αν μπορούσε, δεν ξέρω αν θέλει. Αφού το 2009 είναι ΠΑΡΑ, ΜΑ ΠΑΡΑ πολύ δύσκολος χρόνος. Ποιός θα μπορέσει να σταματήσει τις ουρές των ανέργων που θα γεμίσουν τα ταμεία ανεργίας τη χρονιά που έρχεται. Οι συνέπειες της εκτόξευση της ανεργίας είναι πολλαπλές και πολυεπίπεδες. Μακάρι να διαψευστούν όλες οι προβλέψεις. Ειλικρινά μόνο ευχές μπορούμε να κάνουμε. Η κατρακύλα είναι πολύ μεγάλη...
3 σχόλια:
πιστεύω οτι θα έρθουν μέρες που για να έχεις αυγά θα πρέπει να έχεις δικές σου κότες,για ναέχεις γάλα, δικά σου ζωντανά. αντί να πάμε μπροστά γυρνάμε πίσω. ειλικρινά αναρρωτιέμαι γιατί αυτό να είναι και κακό? φτάσαμε σε πληρότητα και τώρα πάλι απο την αρχή.έκαναν τα αδύνατα δυνατά να βγεί όση παραγωγή μπορούσε να βγεί χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες. καπου θα κατέληγαν αυτά.....
τελικά την οικονομική κρίση, ακόμα και αν δεν ερχόταν, έπρεπε να την εφεύρουμε. Ο καταναλωτισμός είχε φτάσει στο έπακρο. Οι "δανεικοί" καταναλωτικοί "δηθενιστές" με τα ακριβά αξεσουάρ (που αν τους γύρναγες ανάποδα δεν θα έπεφτε από τηντσέπη τους ένα ευρώ) έχουν πάθει σοκ. Είναι ίσως η ευκαιρία να μάθουν να απλώνουν τα πόδια τους όσο τους φτάνει το σεντόνι τους. Αυτή είναι η αδιάφορη πλευρά της κρίσης, και λίγο με ενδιαφέρει, αλλά, δυστυχώς, πλήττει και τους ανθρώπους του πραγματικού μόχθου που συντάσσουν κάθε μήνα τον οικογενειακό τους προϋπολογισμό και τον είδαν να πέφτει έξω από τις πρώτες μέρες του μήνα. Τα χειρότερα έρχονται. Ίσως να έχεις δίκιο και να οδηγούμαστε σε ανταλλακτική κοινωνία. Ο πλούτος υπάρχει, απλώς αλλάζει χέρια στις κατά καιρούς αλλαγές που γίνονται μεταξύ των κατόχων του.
ακριβως...!
Δημοσίευση σχολίου