Κλείνει περίπου ένας χρόνος από τότε που άρχισε η επικοινωνία μου με το άγνωστο και αχανές κοινό του διαδικτύου. Μέσα σ' ενα χρόνο πραγματοποίησα κάμποσες, πάνω από 600 αναρτήσεις Ανταλλαγές ιδεών. Σκέψεις. Σχόλια. Κριτική. Ανοησίες ίσως. (κανείς δεν διεκδικεί την απόλυτη γνώση ή την απόλυτη εγκυρότητα). Στο κάτω-κάτω μόνο ο άπραγος και ο πεθαμένος δεν κάνουν λάθη.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι η αποθέωση και η εξύμνιση της μοναξιάς. Μπορεί να είναι προς τη σωστή κατεύθυνση η άποψη αυτή. Να μην απέχει από την πραγματικότητα. Αλλά είναι ένα άτυπο ημερολόγιο σκέψεων τις οποίες φαινομενικά τις μοιράζεσαι με άγνωστους ανθρώπους. Χιλιάδες άγνωστους ανθρώπους.
Κάθε μέρα σχεδόν μια σκέψη που μπορεί να την χάσεις αν δεν την αποτυπώσεις την εκθέτεις μπροστά στα μάτια σου και, πιθανώς, στα μάτια άλλων, άγνωστων χρηστών του αχανούς διαδικτύου. Αυτό έχει πολλαπλή ωφέλεια.
Αφενός, νιώθεις ότι εκφράστηκες (έστω κι έτσι). Μπορεί να είναι ψευδαίσθηση. Μπορεί να είναι ουτοπία. Αλλά από την απραξία και το τίποτα, αυτό είναι ΚΑΤΙ, σωστό η λάθος είναι μία ενέργεια.
Αφετέρου, ρίχνεις μια ιδέα, μια σκέψη για ζύμωση. Στο πουθενά, ίσως. Αλλά μπορεί κάποιος να την δει. Να του συμπληρώσει μια εικόνα που δεν είχε. Μπορεί να γελάσει. Μπορεί να τσαντιστεί, μπορεί να συγκινηθεί......
Ήταν μια εμπειρία για μένα.
Νομίζω πως θα συνεχίσω.
Οι αποφάσεις λαμβάνονται κάθε μέρα, χωρίς πίεση, χωρίς υποχρέωση.
Μπαίνουμε σε μιά νέα χρονιά.
Ό,τι έγινε, έγινε. Δυστυχώς ένα από τα προνόμια του παρελθόντος είναι ότι ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ. Σαν τις φωτογραφίες, ό,τι αποτυπώθηκε στο φακό αυτό θα μείνει εσαεί.
Κοιτάμε μπροστά.
Τα λάθη μας πρέπει να σταματήσουμε να τα επαναλαμβάνουμε, υπό την προϋπόθεση ότι μας δόθηκε η ευκαιρία και ο χρόνος να καταλάβουμε ότι είναι πράγματι ΛΑΘΗ.
Τα θετικά μας τα επεκτείνουμε και δουλεύουμε πάνω σ' αυτά.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι η αποθέωση και η εξύμνιση της μοναξιάς. Μπορεί να είναι προς τη σωστή κατεύθυνση η άποψη αυτή. Να μην απέχει από την πραγματικότητα. Αλλά είναι ένα άτυπο ημερολόγιο σκέψεων τις οποίες φαινομενικά τις μοιράζεσαι με άγνωστους ανθρώπους. Χιλιάδες άγνωστους ανθρώπους.
Κάθε μέρα σχεδόν μια σκέψη που μπορεί να την χάσεις αν δεν την αποτυπώσεις την εκθέτεις μπροστά στα μάτια σου και, πιθανώς, στα μάτια άλλων, άγνωστων χρηστών του αχανούς διαδικτύου. Αυτό έχει πολλαπλή ωφέλεια.
Αφενός, νιώθεις ότι εκφράστηκες (έστω κι έτσι). Μπορεί να είναι ψευδαίσθηση. Μπορεί να είναι ουτοπία. Αλλά από την απραξία και το τίποτα, αυτό είναι ΚΑΤΙ, σωστό η λάθος είναι μία ενέργεια.
Αφετέρου, ρίχνεις μια ιδέα, μια σκέψη για ζύμωση. Στο πουθενά, ίσως. Αλλά μπορεί κάποιος να την δει. Να του συμπληρώσει μια εικόνα που δεν είχε. Μπορεί να γελάσει. Μπορεί να τσαντιστεί, μπορεί να συγκινηθεί......
Ήταν μια εμπειρία για μένα.
Νομίζω πως θα συνεχίσω.
Οι αποφάσεις λαμβάνονται κάθε μέρα, χωρίς πίεση, χωρίς υποχρέωση.
Μπαίνουμε σε μιά νέα χρονιά.
Ό,τι έγινε, έγινε. Δυστυχώς ένα από τα προνόμια του παρελθόντος είναι ότι ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ. Σαν τις φωτογραφίες, ό,τι αποτυπώθηκε στο φακό αυτό θα μείνει εσαεί.
Κοιτάμε μπροστά.
Τα λάθη μας πρέπει να σταματήσουμε να τα επαναλαμβάνουμε, υπό την προϋπόθεση ότι μας δόθηκε η ευκαιρία και ο χρόνος να καταλάβουμε ότι είναι πράγματι ΛΑΘΗ.
Τα θετικά μας τα επεκτείνουμε και δουλεύουμε πάνω σ' αυτά.
Όπως και να το κάνουμε, όπως και να το δούμε, γίναμε σοφότεροι. Προσθέσαμε έναν ακόμα κύκλο ζωής. Όπως τα δέντρα που προσθέτουν ένα ακόμα κύκλο στον κορμό τους.
Είναι ευκαιρία να ξαποστάσουμε για λίγο. Ένα γρήγορο φλας μπακ και προχωράμε κρατώντας ό,τι θέλει ο καθένας μας από το 2008.
Εύχομαι να έχουμε όλοι την υγειά μας και να είμαστε όσο μπορεί και όπως το νιώθει ο καθένας ευτυχισμένοι. Εξάλλου δεν υπάρχει κανόνας για την ευτυχία ούτε γενίκευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου