Περί δικομματισμού ο λόγος

Ο δικομματισμός κινδυνεύει. Τρέξτε να προλάβετε. Κάτι πρέπει να γίνει. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι έχει φτάσει στο χαμηλότερο σημείο από την μεταπολίτευση. Και τώρα τι θα γίνει;;; Θα ζήσει το κράτος;;; Θα μπορέσουν οι παρατρεχάμενοι να επιβιώσουν ή θα αναγκαστούν να βγούν στη σύνταξη. Προς την κατεύθυνση της επισήμανσης του κινδύνου είναι και το κεντρικό άρθρο του χθεσινού Κυριακάτικου Βήματος. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ. Αλήθεια ο κόσμος πως τα βλέπει όλα αυτά τα σενάρια κινδυνολογίας. Έχει κανείς από τους πολτικούς ή τους μεγαλοδημοσιογράφους επαφή με τον κόσμο, τον οποίο ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι εκπροσωπούν ή εκφράζουν αντίστοιχα;;; ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΕΠΑΦΗ και αυτό είναι ηλίου φαεινόετρο, διότι δεν υπάρχουν ΚΟΙΝΑ συμφέροντα ή ΚΟΙΝΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ. Οι μεν αγωνιούν για το παντεσπάνι τους, οι δε αγωνίζονται για ΤΟΝ ΕΠΙΟΥΣΙΟ. Τι κοινό μπορεί να έχουν;;; Όσο κοινό έχει η νοικοκυρά από τις δυτικές συνοικίες της Αθήνας η οποία πηγαίνει στη λαϊκή και συνέχεια κοιτάζει το πορτοφόλι της μην πέσει έξω στον προϋπολογισμό της, με την κυρία από τα βόρεια προάστια που στέλνει την φιλιπινέζα της για να της αγοράσει μάνγκο και αβοκάντο για τη διαιτητική σαλάτα της. Υπάρχουν πλέον σαφείς και χαωτικές διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των πολλών και των λίγων. Δεν υπάρχουν κοινά σημεία επαφής. Επομένως ο κίνδυνος της συρρίκνωσης του δικομματισμού απασχολεί μόνο εκείνους που έχουν ΚΟΙΝΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ με τους κυβερνώντες και αυτοί δεν είναι οι πολλοί, αλλά οι λίγοι. Ας κλάψουν όσο θέλουν, ας κινδυνολογήσουν όσο θέλουν. Το βέβαιο είναι ότι κάποιοι (και είναι αρκετοί) θα επηρεαστούν. Αλλά όλο και λιγοστεύουν εκείνοι που θα τους λείψουν οι γνωστές φάτσες που μας κυβερνούν από την μεταπολίτευση. Μπορούν και οι νεώτερες γενιές να προσφέρουν στον τόπο αυτό, Στο κάτω-κάτω της γραφής τους αφορά περισσότερο το μέλλον από τους παλαιότερους και τους πολύ παλαιότερους. Ή μήπως κάνω λάθος;;