Η αποβιομηχανοποίηση της χώρας σχεδιάστηκε στις Βρυξέλλες και εκτελέστηκε εδώ επί των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης οι οποίες είναι όλες συνυπεύθυνες. Είναι εντελώς ψεύτικα και κροκοδείλια τα δήθεν δάκρυα για τους άμοιρους τους απολυμένους τόσο του Λαναρά, όσο και άλλων μεγάλων βιομηχανικών μονάδων. Η κλωστοϋφαντουργία στην Ελλάδα έχει και ιστορία και παράδοση. Αυτό όμως δεν εμπόδισε, όταν μοιραζόταν η πίτα της βιομηχανικής παραγωγής στα διευθυντήρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να θυσιαστούν οι έλληνες εργάτες της κλωστοϋφαντουργίας. Οικογένειες έμειναν στο δρόμο και οι οικονομίες τοπικών κοινωνιών (Νάουσα) μαραζώνουν. Εδώ δεν υπάρχει ελπίδα για να βρεθεί επενδυτής να σώσει την κατάσταση. Είναι "από χέρι" χαμένο το παιχνίδι. Ποιός θα πει στους εργαζόμενους την αλήθεια και πως θα απορροφηθούν στην παραγωγική διαδικασία αυτοί οι άνθρωποι;;; Που είναι η υπουργός Απασχόλησης να δει το θέμα και να δώσει κάποιες λύσεις (μπαλώματα σίγουρα) αλλά να να δείξει ότι ασχολείται. Η ανεργία είναι τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα ΑΛΛΑ ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ από τους κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενους;;; Αυτοί δεν έχουν νιώσει ποτέ το να ζεις χωρίς να ξέρεις τι θα σου ξημερώσει. ΛΥΣΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ στο πρόβλημα των οικογενειών αυτών. Λύση διαρκείας με πρόωρη συνατξιοδότηση, με μοριοδότηση πρόσληψης σε θέσεις του ευρύτερου δημοσίου τομέα κλπ. ΑΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΘΕΛΕΙ, μπορεί να δώσει λύση. Το απέδειξε στις Τράπεζες. Κάνω λάθος;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου