Δεκαπέντε μέρες διακοπές ήταν και πέρασαν. Βέβαια η πρώτη βδομάδα των διακοπών περίπου, είναι βδομάδα προσαρμογής. Με νευρικότητα (όταν φεύγεις από την διαρκή κίνηση και πας στην νωχελικότητα των διακοπών) και ανίχνευση του χώρου. Η δεύτερη βδομάδα είναι εκείνη που πραγματικά ξεκουράζεσαι και που δεν θέλεις να τελειώσει. Φέτος δεν πήγα νησιά, όπως συνήθως, προτίμησα την Χαλκιδική. Είχα ξαναπάει πριν 9 χρόνια. Τα πράγματα έχουν αλλάξει. Δεν ακους πλεον την φράση (speak english?) από τους τουρίστες. Η γλώσσα που μιλιέται είναι τα ρωσικά και οι σλαβικές παραλλεγές τους. Μέχρι και οι πινακίδες είναι στις γλώσσες αυτές. Η βόρεια Ελλάδα είναι τόπος προορισμού κατ' εξοχήν των χωρών του ανατολικού μπλοκ. Περισσότερο από ποτέ, διότι πάντα ήταν. Αυτό πρέπει να το διαχειριστούν σωστά οι επιχειρηματίες της περιοχής ΔΙΟΤΙ ΘΑ ΔΙΩΞΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ. Αυτό το είχαν πάθει και τα νησιά και το καταλάβαν καλά. Ο έλληνας είναι ο καλύτερος πελάτης τους και έτσι θα παραμείνει, ότι καινα γίνει. Όσοι δεν το καταλάβουν θα υποφέρουν. Τέλος πάντων, οι διακοπές είναι διακοπές και δεν επιδέχονται γκρίνιες. Οι ομορφιές της Χαλκιδικής είναι ανυπέρβλητες και ακόμα έχουν περιθώρια περαιτέρω αξιοποίησης. Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού φίλοι μου (είναι πολύ νωρίς για καλό χειμώνα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου