Θέλω να ελπίζω ότι η Ακαδημία Αθηνών όταν κάνει τις φετινές κρίσεις για τα τιμητικά βραβεία που δίνει για εξαίρετες πράξεις, δεν θα ξεχάσει τον αυστραλό τραγικό Πατέρα του αδικοχαμένου 20χρονου τουρίστα, ο οποίος μας άφησε όλους άφωνους με τον πολιτισμό τους, την μεγαλοσύνη της ψυχής του και τον βουβό πόνο του. ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΘΑΝΟ ΠΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΕΚΑΝΕ ΣΕ ΤΟΣΕΣ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Ακόμα δεν το έχουμε αντιληφθεί όλοι. Υπήρχαν κι εκείνοι που είπαν γιατί δεν τους έβρισε όλους και δεν ούρλιαζε στα κανάλια ζητώντας την κεφαλή των υπαιτίων επί πίνακι, όπως ενδεχομένως ΝΑ ΚΑΝΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΤΡΑΓΙΚΗ ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ. Αυτός ο Πατέρας μας έδειξε άλλα πράγματα. Πρωτόγνωρα σε πολλούς και εν πολλοίς ακατανόητα. Ομολογώ κι εγω΄όταν άκουσα τις δηλώσεις του στην τηλεόραση για πρώτη φορά έμεινα άφωνος χωρίς αντίδραση. Η επόμενη κίνησή του να δωρίσει και τα όργανά του σε άτομα που τα έχουν ανάγκη ολοκλήρωσε την εικόνα ενός πραγματικά ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Θέλω να πιστεύω ότι μία κίνηση από την πλευρά της Ακαδημίας Αθηνών θα ήταν ό,τι ελάχιστο μπορούμε να κάνουμε για τον άνθρωπο αυτό. Η συμπεριφορά του είναι αντικείμενο μελέτης και διδαχής. Η Ελλάδα οφείλει ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΤΗΝ ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ ΤΗΣ στο ανθρωπιστικό μάθημα που έλαθε από τον Πατέρα αυτό. Και πάλι συλληπητήρια Αγαπητέ Κύριε. Μας συναρπάσατε όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου