Οι ολυμπιακοί αγώνες του Πεκίνου 2008 τελείωσαν. Σαν μία γενική εικόνα που μας άφησαν είναι ο εντυπωσιασμός χωρίς συναίσθημα. Πως εντυπωσιαζόμαστε όταν βλέπουμε περίεργες μηχανές που κάνουν διάφορα πράγματα με ακρίβεια και τις θαυμάζουμε, μένουμε και με το στόμα ανοιχτό, αλλά δεν μας μένει κάτι στο συναισθηματικό μας κόσμο. Αυτή είναι η εντύπωση που μου έμεινε από την εν γένει οργάνωση των αγώνων. Από πλευράς αθλητικής και κυρίως το στίβο που παρακολουθώ περισσότερο, χωρίς αμφιβολία ο Γιουσέιν Μπολτ ήταν ο απόλυτος βασιλιάς. Ένα παιδί 20 χρονών τα σάρωσε όλα με παγκόσμια ρεκόρ όπου συμμετείχε (100μ. 200μ και 4 Χ 100). Επίσης ήταν τρομερή η στιγμή της εγκατάλειψης του του ινδάλματος των Κινέζων στο δρόμο των 110 μ. και η συγκίνηση που προκάλεσε σε έναν ολόκληρο λαό. Από ελληνικής πλευράς τα πράγματα είναι γνωστά. Η υπόθεση του ντόπινγκ της Χαλικά επισκίασε ακόμα και τα 4 μετάλλια που πήραν οι αθλητές μας. Η φράση του Ρονγκ ότι πήραμε το χρυσό μετάλλιο στο ντόπινγκ είναι υπερβολική, αλλά μας αξίζει διότι δεν πρέπει να κοιτάμε γιατί δεν πιάνουν τους άλλους (που είναι αληθές) αλλά τι κάνουμε εμείς. Αξιοσημείωτη είναι και η δήλωση της παραγόντων της ΔΟΕ ότι το εργαστήριο ελέγχου ντόπινγκ του ΟΑΚΑ δεν είναι ικανό να διαγνώσει όλες τις ουσίες, δηλαδή δεν είναι αξιόπιστο. Αυτή τη δήλωση πως να την ερμηνεύσουμε;;; ότι μας λένε για κοιτάχτε ρε Έλληνες να βελτιώσετε το τι παίρνετε διότι έχετε μείνει πίσω σε αναβολικά προηγούμενης γενιάς που ανιχνεύονται και σας εξευτελίζουν;;;; Ακούστηκαν και ακραίες απόψεις για αποχώρηση από τους αγώνες κλπ κλπ. Τίποτα από όλα αυτά. Είμαστε μία μικρή χώρα η οποία δεν μπορεί να υπερβάλει και να θέλει να ξεπεράσει χώρες μεγαλύτερες, πλουσιώτερες και δυνατότερες. Ας φτιάξουμε τις αθλητικές μας υποδομές και αν είναι να έρθει η διάκριση καλοδεχούμενη. Ραντεβού στο Λονδίνο. Ο Δήμαρχός τους πάντως μου άρεσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου