Κάποιοι παλιοί θα θυμούνται τα τζουμποξ. Τότε που τρέχαμε να πάρουμε σειρά και να ρίξουμε το κέρμα για να ακούσουμε το αγαπημένο τραγούδι μας. Το πιό σημαντικό ήταν ότι απολαμβάναμε τη μουσική με παρέα. Ο ένας άκουγε τις επιλογές του άλλου και όλοι μαζί χορεύαμε με τις μουσικές επιλογές όλων. Η μαγεία ήταν η παρέα. Η πλάκα. Η συζήτηση. Επακολούθησε η εποχή των πάρτι με τα κασετόφωνα και πικαπ. Και πάλι κυρίαρχο ρόλο έπαιζε η παρέα. Ποιός δεν έχει σιγοψιθυρίσει το τραγούδι της Πρωτοψάλτη "τα πιό ωραία λαϊκά....." που αποτελεί τον ύμνο αυτής της γενιάς των πάρτι. Η μουσική έπαιζε τον συνεκτικό κρίκο για να ενώσει την παρέα. Πάμε να ακούσουμε μουσική, λέγαμε τότε.... Και τώρα;;;; Τώρα γέμισε ο κόσμος με την μουσική του μοναχικού ακροατή. Ήρθε το ipod και οι λοιπές μικροσυσκευές ήχου με τα ακουστικά!!! Όπου και να βρεθείς και να περπατήσεις συναντάς ανθρώπους με βουλωμένα αυτιά με ακουστικά. Χάθηκε η παρέα. Χάθηκε ο ήχος της μουσικής που ένωνε και κυριαρχεί η μουσική που χωρίζει. Και μην πει κανείς ότι ακούει ο καθένας ό,τι θέλει, διότι το ίδιο συνέβαινε και παλιά. Δεν σημαίνει ότι ο καθένας δεν είχε και τότε τις δικές του προτιμήσεις. Αλλά όλοι συμμετείχαμε σε μία σύνθεση. Ήμασταν μία παρέα. Η τεχνολογία της μοναξιάς εξελίσσεται. Όπως οι Η/Υ απομόνωσαν τον άνθρωπο ο οποίος κάνει περισσότερη παρέα με την οθόνη του απ' ό,τι με το φίλο του, έτσι και η μουσική των μικροσυσκευών με τα ακουστικά έβγαλε τον άνθρωπο από τον ζωντανό ήχο, τη βουή της καθημερινότητας. Πολλοί θα πούν πως δεν χάνει και πολλά πράγματα. Είναι λάθος εκτίμηση. Έτσι κλείνεται στον εαυτό του. Χάνει την επαφή με το παρόν. Χάνει την επαφή με τον συνάνθρωπο.....ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟ ΑΡΑΓΕ ΑΥΤΟ;;;; Για σκεφτείτε το.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου