Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2008

Οι οικογένειες της σιωπής

Το ρολόι έδειξε 6.00. Η μέρα ξεκινάει. Ο ένας συνήθως γονιός, ετοιμάζεται πρώτος και έχει και την εποπτεία της προετοιμασίας του συνοπτικού πρωινού των παιδιών πριν φύγουν για το σχολείο. Λίγο τηλεόραση για να σπάει τη σιωπή. Ο ήχος του βραστήρα που σε λίγο σταμάτει υποδηλώνει ότι το νερό έβρασε. Τα παιδιά με μηχανικές κινήσεις κάνουν αυτό που κάνουν πέντε μέρες την εβδομάδα. Το πρωινό έτοιμο. Γρήγορα-γρήγορα τα παιδιά τρώνε και στη συνέχεια φορτώνονται τις ασήκωτες τσάντες στον ώμο και κατευθύνονται προς το σχολείο ή σχολικό λεωφορείο. Που και που ακούγεται και η φράση: "Αργήσαμε. Πιό γρήγορα". Ακολουθεί η μέρα στο πόστο του καθενός. Οι γονείς στις δουλειές τους τα παιδιά στο σχολείο τους. Το μεσημέρι, η επιστροφή όλων. Φαγητό για είκοσι λεπτά. Διότι οι υποχρεώσεις της ημέρας πολλές ακόμα. Οι φράσεςι που συνήθως ανταλλάσσονται : ¨Τι έγινε σχολείο" την οποία ακολουθεί η συνηθισμένη και συχνά στερεότυπη απάντηση : "τα συνηθισμένα, τίποτα το περίεργο". Μετά κατευθείαν τα παιδιά στα δωμάτιά τους για τα μαθήματά τους (τα οποία διακόπτονται από κανένα φροντιστήριο). Την ησυχία σπάει και κανένα τηλέφωνο από συμμαθητή για τα μαθήματα. Αυτό τελειώνει γύρω στις 8.30 με 9.00. Εκεί το στομάχι αναζητεί κάτι, χωρίς να είναι συγκεκριμένο. Ένα φρούτο, ένα τοστ. Ακολυθεί η ατομική υγιεινή ενός εκάστου και στη συνέχεια στα κρεββάτια με συνοδεία κάποιας ανοικτής μεν, αλλά συνήθως χωρίς να παρακολουθεί κανείς, τηλεόραση. Ο ύπνος έρχεται συνήθως στις 11, 11 παρα..... Και η μέρα τελείωσε..... Οι γονείς ανταλλάσουν κάποιες κουβέντες για το πρόγραμμα της αυριανής ημέρας και ησυχάζουν κι αυτοί.... ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΑΣ ΚΑΛΥΨΑ;;;;

Δεν υπάρχουν σχόλια: