Αυτό που παρακολουθούμε από τις τηλεοράσεις για τον κόσμο που συρρέει για να αποτίσει το ύστατο χαίρε στον εκλιπόντα Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο με κάνει να σκέφτομαι την έννοια της πραγματικής δημοκρατίας. Με καιρικές συνθήκες αντίξοες, (χιονόνερο και πολύ κρύο), πολύς κόσμος έφυγε από την βολή του καλοριφέρ και στήθηκε στην ουρά για τον Αρχιεπίσκοπο. Κάτι δεν λέει αυτή η κίνηση;;; Δεν είναι από μόνο του το γεγονός μία λαϊκή αναγνώριση;;;; Ένα δημοψήφισμα για τον εκλιπόντα;; Ακούσαμε για λεωφορεία από διάφορα σημεία της χώρας. Για έναν άνθρωπο ο οποίος δεν είχε την "πολυτέλεια" να τον κλάψει ένας συγγενής του. (Ο αδερφός του είναι υπέργηρος και ασθενής). Ο κόσμος με το κριτήριό του, χωρίς οργάνωση και χωρίς πρόγραμμα, έρχεται και υπομένει καρτερικά τη σειρά του. Το λαϊκό αίσθημα εκφράζεται και ΚΑΝΕΙΣ δεν πρέπει να το αγνοεί. Όσα και να γραφτούν για τον Αρχιεπίσκοπο και όσα η Ιστορία θα του αφιερώσει, το σημαντικότερο, κατά τη γνώμη μου, "μετάλλιο" είναι η αναγνώριση του κόσμου. Αν κάποιος μένει στην καρδιά και τη μνήμη του κόσμου, τότε θα μείνει αιώνιος. Η Ιστορία γράφεται από επιστήμονες οι οποίοι εκφράζουν, εν πολλοίς, και τη δική τους γνώμη. Η Ιστορία, όμως, όπως εκφράζεται με το λαϊκό αίσθημα, είναι ανεξίτηλη και η πλέον αντικειμενική. Αυτό ισχύει φυσικά για όλους τους λεγόμενους Επιφανείς συνανθρώπους μας. Αυτό είναι η έκφραση της πραγματικής δημοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου