Σίγουρα πρόκειται για μία από τις πιό πολυσχιδείς προσωπικότητες της τελευταίας δεκαετίας στην Ελλάδα. Αγαπήθηκε, κατακρίθηκε, προκάλεσε, συγκίνησε, τόλμησε, πολέμησε και πολλά άλλα. Ποιός όμως μπορεί να του αμφισβητήσει το γεγονός ότι ήταν ΜΕΓΑΛΟΣ. Πολλές φορές διαφώνησα με τις απόψεις που κατά καιρούς εξέφρασε. Είναι όμως αυτό κριτήριο για να μικροψυχίσει κανείς και να πει ότι ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος δεν τάραξε τα νερά;;;;. Σίγουρα όχι. Η ιστορία θα τον κρίνει και θα το κατατάξει, όπως όλους τους επώνυμους. Εκείνο που για μενα σαν άνθρωπο με συγκινεί πάντα είναι το χαμόγελο. Και αυτό δεν έλειψε ποτέ από τον Αρχειπίσκοπο ακόμα και τις δύσκολες ώρες. Εκεί που το χαμόγελο σβήνει ενστικτωδώς. Κι όμως εκείνος ήταν χαμογελαστός και όρθιος. Ήταν παλληκάρι και το απέδειξε στον πιό δύσκολο αγώνα που δίνει ο άνθρωπος, στον αγώνα για την ίδια του τη ζωή. Εκεί έχουν καμφθεί πολλοί. Μεγάλοι και μικροί. Επώνυμοι και ανώνυμοι. Αυτός έμεινε όρθιος. Έφυγε όρθιος. Ας αναλογιστούμε όλοι τι Αρχιεπίσκοπο θέλουμε, έναν σιωπηλό και απομονωμένο από την κοινωνία Ιεράρχη, ή έναν ο οποίος μπαίνει δυναμικά στην κοινωνία και κρίνεται από τις ενέργειες και τις παραλείψεις του;;; Από τα σωστά και τα λάθη του;;; Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος υπήρξε εκφραστής του προτύπου του κοινωνικού Ιεράρχη. Μακάρι να είναι του ιδίου τύπου και ο διάδοχός του. Καλό ταξίδι Αρχιεπίσκοπε Χριστόδουλε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου