Μεγάλη συζήτηση γίνεται για το αν αξίζει κανείς να πάει να ψηφίσει. Κυρίως στις νεώτερες ηλικίες. Η επιχειρηματολογία είναι ισχυρή ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΠΟΧΗΣ και συνοψίζεται στην αδιαφορία και την απελπισία. Μερικές φορές, όχι αμελητέες, επικρατεί και θυμός. Αναγνωρίζω ότι είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΕΣΗ η αποχή (εννοώ την συνειδητοποιημένη αποχή). Από την άλλη μεριά, η αποχή σημαίνει πως εκχωρώ, άνευ όρων, το δικαίωμά μου του εκλέγειν σε εκείνους που πάνε να ψηφίσουν. Να αποφασίσουν εκείνοι ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ. Αυτό είναι εκείνο που, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να μας οδηγήσει στις κάλπες. Αν η αποχή είχε αντιπροσωπευτικότητα (δηλαδή αν έμεναν ΚΕΝΑ ΕΔΡΑΝΑ στη Βουλή, ανάλογα με το ποσοστό της αποχής), τότε δεν θα υπήρχε αντίθετη επιχειρηματολογία. Όταν όμως ο απέχων από τις εκλογές θεωρείται ως ΜΗ ΥΠΑΡΧΩΝ, τότε είναι κρίμα να μην εκφράσουμε τη βούλησή μας, όποια κι αν είναι αυτή. Πρέπει να πάμε όλοι στις κάλπες. Είναι πρωταρχικά δικαίωμά μας και δευτερευόντως υποχρέωσή μας. Το δικαίωμα αυτό δεν πρέπει να το απεμπολούμε. Όσο και να μας φαίνεται ασήμαντη η ΜΙΑ ψήφος που διαθέτουμε, ας αναλογιστούμε ότι, τουλάχιστον στο δικαίωμα αυτό, όλοι ΕΙΜΑΣΤΕ ΙΣΟΙ: Όλοι μία ψήφο έχουμε. Γιατί να μην ακουστεί η φωνή μας, όπως θέλουμε να την εκφράσουμε και να δίνουμε το δικαίωμα με την αποχή να μας κατατάσσουν τα ΜΜΕ και οι σχολιαστές ΟΠΩΣ αυτοί θέλουν, ανάλογα με το τι επιδιώκει ο καθένας. Αντί να μας ερμηνεύουν αυθαίρετα ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΕΚΦΡΑΖΟΜΑΣΤΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ. Σκεφτείτε το .....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου