Όταν αποφάσισα να δω την ταινία δεν περίμενα τόσο κόσμο και ... ουρά για εισιτήριο. Το θέμα της ταινίας η πολυπολιτισμική κοινωνία μας. Μία πλατεία στην πόλη όπου συνωστίζονται διάφορες φυλές με τα δικά τους χαρακτηριστικά και τη δική τους κουλτούρα. Το κλίμα της ταινίας βαρύ και οι ηθοποιοί παίζουν με όλα τα εκφραστικά μέσα. Τα βλέμματα είναι πιό εύγλωττα από τους διαλόγους. Ο Αντώνης Καφετζόπουλος είναι ιδιαίτερη περίπτωση ηθοποιού. Η απλότητά του και η οικειότητα με τον θεατή σου δίνουν την εντύπωση ότι κάθεται στο διπλανό κάθισμα μαζί σου και διαλέγεται μαζί σου. Τα συναισθήματα είναι μπερδεμένα και το σίγουρο είναι ότι .... τίποτα δεν είναι σταθερό. Τα πάντα ρει και ουδέν μένει. Όλα είναι ανακατωμένα. Το μόνο που ήταν ξεκάθαρο ήταν η φυλετική καθαρότητα..... αλλά κι αυτή αμφισβητείται. Δεν έχει σημασία ποιός είσαι, σημασία έχει να είσαι ο εαυτός σου. Ο Καφετζόπουλος αποδίδει εξαιρετικά τον άνθρωπο χωρίς ταυτότητα. Τελικά αποφασίζει ότι, όποια και νάναι η ταυτότητά του, εκείνος εκφράζει τα συναισθήματά του και σ' όποιον αρέσει. Στο τέλος, τέλος, είναι ό,τι αισθάνεται. Απελευθερωμένος από τις προκαταλήψεις του. Αξίζει να δείτε την ταινία.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου