Μας συγκλόνισε όλους η άρνηση της 13χρονης μικρής από τη Βρεττανία που δεν ήθελε να υποστεί μεταμόσχευση καρδιάς για να έχει ελπίδες να ζήσει ακόμα περισσότερο (πάσχει απο λευκαιμία). Την άκουσα να μιλάει στην τηλεόραση και να επιχειρηματολογεί για την άρνησή της σαν να ήταν μεστή ενήλικας. Οι γιατροί προσέφυγαν στο Ανώτατο Δικαστήριο για να δώσει άδεια για την μεταμόσχευση και το Δικαστήριο αναγνώρισε το δικαίωμά της να αρνείται την μεταμόσχευση. Τελικά είναι ατομικό δικαίωμα και η επιλογή του χρόνου και του τρόπου του θανάτου ενός ατόμου. Χιλιάδες σελίδες έχουν γραφεί για το θέμα της ευθανασίας. Η κοινωνία σε μερικές περιπτώσεις δέχτηκε το δικαίωμα αυτό σε κάποιους ανίατα ασθενείς με επώδυνες συνέπειες για τους ίδιους. Υπάρχει πάντα η αντίδραση της θρησκείας. Πιστεύω ότι θα πρέπει να δεχτούμε, υπό προϋποθέσεις, πως το άτομο στα πλαίσια της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς του και της διαχείρισης του εαυτού του έχει το δικαίωμα να επιλέξει και για την ευθανασία του. Μαθηματικά ποτέ κανένας δεν μπορεί, όσο ζει, να γνωρίζει ότι μετά βεβαιότητας θα πεθάνει. Ακόμα και εκείνοι που πάσχουν από ανίατες παθήσεις. Σε εκείνους όμως που υποφέρουν απο πόνους φρικτούς και είναι μη αναστρέψιμη η κατάστασή τους, δεν μπορούμε να αρνηθούμε το δικαίωμα της ευθανασίας και του τέλους των βασάνων τους. Πρόκειται για ένα τεράστιο θέμα που δεν υπόκειται σε κανόνες και γενικεύσεις και πρέπει να εξετάζεται κατά περίπτωση. Η Πολιτεία θα πρέπει να ανοίξει τη συζήτηση για να οριοθετηθούν κάποιοι κατ΄αρχήν όροι που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην "αποδεκτή κοινωνικά" ευθανασία. Η υποκρισία και ο στρουθοκαμηλισμός δεν αρμόζει σε τόσο σοβαρά θέματα. Μακάρι η μικρή Βρεττανίδα να είναι πάντα καλά και δυνατή στο δύσκολο δρόμο της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου