Άκουσα τον ακόλουθο διάλογο σήμερα:
Φοιτητής: Έφτασε 16 ο μήνας και τα χρήματα τελειώνουν......
Φοιτήτρια: Άσε κι εμένα δεν πάνε πίσω
Φοιτητής : Ξέρεις... δεν μπορώ να ζητήσω... δεν θέλω..
Φοιτήτρια: Εμένα δεν έχουνε ρε... από που να ζητήσω. Μετά βίας τη βγάζουμε
Φοιτητής: Χθες έβλεπα το χαρτί υγείας να τελειώνει και με έπιανε πανικός.....σε λίγο με
βλέπω χωρίς χαρτί.
Φοιτήτρια : Κι εμένα μου τελείωσε η χλωρίνη και με έπιασε πανικός.
Φοιτητής : Τι θα κάνουμε;;; Έχω αγχωθεί πολύ τελευταία
Φοιτήτρια: Ξέρεις να μαγειρεύεις;
Φοιτητής : Μπα τα βασικά.... κανένα αυγό και κανένα τοστ. Λίγα πράγματα. Συνήθως
τρώω ξηρά τροφή. Κανένα κράκερ, γαλέτα.....Θα παχύνω (γέλια) με το πολύ ψωμί
Φοιτήτρια: Εγώ φτιάχνω ότι μπορώ, όταν έχω υλικά. Που να πάς σουπερμάρκετ. Σου φεύγουν
ένα σωρό λεφτά με το τίποτα. Άσε που μπορεί να ψωνίσεις κάτι που δεν είχε
προγραμματίσει επειδή το είδες.... και μετά φτάνεις με άδειες τις τσέπες στα μέσα
του μήνα
Φοιτητής: Στην άλλη στάση κατεβαίνω. Εσύ;
Φοιτήτρια: Στην μεθεπόμενη
Φοιτητής: Χάρηκα που σε είδα. Τα λέμε.
Φοιτήτρια: Κι εγώ. Καλή συνέχεια και καλύ δύναμη
Φοιτητής : Γειά
Φοιτήτρια: Γειά
Αυθεντικός διάλογος σε λεωφορείο. Με έπιασε ένας κόμπος στο λαιμό. Τον μεταφέρω όπως τον άκουσα. Εκείνα που ένοιωσα δεν μεταφέρονται.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου