Κλειστά αυτιά, ανακατωμένες ψυχές

Πάει καιρός που λες και έχει σταματήσει ένα κοσμικό ρολόι.
Εκεί που ο κόσμος έτρεχε με μία ιλιγγιώδη ταχύτητα και έκανε ένα σαματά, ξαφνικά, σταμάτησε.
Σαν να έγινε ένα μεγάλο στοπ καρέ και η κίνηση πάγωσε.
Το γλέντι και το χαμόγελο πάγωσε στα πρόσωπα των ανθρώπων και όλοι, σαν να ξύπνησαν από λήθαργο, έχουν ένα απορημένο βλέμμα.
Το παγωμένο "στοπ καρέ" άρχισε να κινείται με πάρα πολύ αργούς ρυθμούς.
Ίσα-ίσα γίνονται οι απολύτως απαραίτητες κινήσεις για να μην σταματήσει η ζωή.
Αυτό το πάγωμα το ονόμασαν ύφεση.
Είναι, λένε, βαθειά και θα κρατήσει.
Ο κόσμος έπαψε να ακούει και να ελπίζει.
Μετράει μόνο τις απώλειές του.
Σαν σε πόλεμο και ανάπαυλα μάχης.
Κανείς δεν γελάει πιά.
Η αγωνία φώλιασε στην ψυχή όλων μας.
Θυμάμαι την ευφορία της εποχής της άνθησης του χρηματιστηρίου και τα καντάρια επιπολαιότητας και εγκληματικής ανευθυνότητας από κυβερνώντες και απλούς πολίτες.
Την εποχή που όλοι πίστεψαν ότι ήταν "μπρούκληδες" και "σημαντι΄κοί επενδυτές" διότι μάθαιναν άγνωστες λέξεις: ΕΛΔΕ, ΑΕΛΔΕ, DOW JONES, DAX και άλλες.
Όλοι γέλαγαν και έτρεχαν ουρές στους αυτοκινητάδες για να αλλάξουν το παλιό τους αυτοκίνητο.
Όλοι, από τις παραλίες, με το κινητό τηλέφωνο στο χέρι, ενημερώνονταν για τις μετοχές τους και τα (εφήμερα) κέρδη τους.
Όλοι ονειρεύονταν την χλιδή και την καλοπέραση.
Και ξαφνικά, μετά από λίγο καιρό, ήρθαν τα πάνω κάτω.
Πάει η ελπίδα, εξανεμίστηκε ο άκρατος ενθουσιασμός του νεοπλουτισμού και εμφανίστηκε η ανησυχία και ο φόβος για το αύριο.
Κατέρρευσαν κολοσσοί, ακόμα και Τράπεζες.
Τα golden boys, από λαϊκοί ήρωες, έγιναν αποδιοπομπαίοι τράγοι, μέχρι που λιθοβολίστηκαν.
Κι όλα αυτα σε μία δεκαετία πάνω-κάτω.
Τα αυτιά των ανθρώπων γίνανε δύσπιστα και οι ψυχές ανακατώθηκαν.
Δεν ξέρουν πιά τι να πιστέψουν.
Αν θα έχουν δουλειά αύριο.
Αν το μαγαζί τους θα έχει σώα τη βιτρίνα του.
Τα πάντα είναι σε νέα βάση.
Από το ζεστό στο κρύο και όποιος αντέξει.
Τι έφταιξε;
Γιατί χάθηκε το όνειρο για τους πολλούς;
Μήπως είχαν απλώσει τα πόδια τους πολύ πέραν από το διαθέσιμο σεντόνι τους;
Οι αναλύσεις για την κρίση γίνονται από τους ίδιους ανθρώπους που πριν έβγαζαν διθυράμβους για την ευμάρεια και την άνοδο.
Οι ίδιοι, κριτές και επικριτές.
Με ευκολία χαμαιλέοντος.
Η ζωή κάνει κύκλους, λένε οι σοφοί.
Και θυμίζουν την ιστορία με τις παχιές και τις ισχνές αγελάδες.
Σωστό αυτό.
Αλλά ποιός ρυθμίζει τις αλλαγές και με βάση ποιά κριτήρια;
Αυτό δεν το λένε στις ειδήσεις.
Κι όμως είναι η σημαντικότερη είδηση.
Το αποτέλεσμα είναι ότι μάθαμε να εκτιμούμε και το ρητό "σπεύδε βραδέως", μετά την εμπέδωση του "το γοργόν και χάριν έχει".
Εκείνο που σιχαθήκαμε είναι ότι και τα δύο ρητά μας τα επιβάλλουν οι ίδιοι άνθρωποι.....
Χωρίς κανένα υπόβαθρο και καμία κατάρτιση.
Έρμαια των καιρών.
Η ζωή συνεχίζεται....