Ένας χρόνος από την μαύρη εκείνη μέρα του σαββατόβραδου του Δεκέμβρη που ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος έπεφτε νεκρός από την σφαίρα του αστυνομικού στα Εξάρχεια. Το τι επακολούθησε το θυμόμαστε όλοι. Η Αθήνα στις φλόγες επί έναν σχεδόν μήνα. Η γενιά των μαθητών στους δρόμους. Η σπίθα είχε ανάψει την υποβόσκουσα δυσαρέσκεια και τα αδιέξοδα της νέας γενιάς. Ένας χρόνος μετά τα προβλήματα παραμένουν. Η νέα γενιά είναι εγκλωβισμένη. Και δεν φαίνεται έξοδος από την κρίση. Όσο η παιδεία μένει υποβαθμισμένη, τόσο και οι νέοι θα είναι σε διαρκή εξέγερση, άλλοι από μέσα τους, κι άλλου, περισσότερο εξωστρεφείς, θα το εκδηλώνουν αλλιώς. Η θλιβερή επέτειος είναι μέρα μνήμης και περισυλλογής για όλους μας. Ο νους μας είναι στην μάννα του Αλέξη. Αυτός ο πόνος είναι ανείπωτος. Η μνήμη του μικρού Αλέξη θα τιμηθεί. Η δικαιοσύνη θα κάνει τη δουλειά της το άλλο μήνα στη δίκη που θα γίνει. Τα λόγια θα περισσέψουν. Οι υποσχέσεις για καλύτερη παιδεία, για λιγότερη βία και αυθαιρεσία της εξουσίας θα είναι στην ημερήσια διάταξη. Τι από όλα αυτά θα γίνουν πράξη δεν ξέρω. Εκείνο που ξέρω είναι ότι ο μικρός Αλέξης έφυγε εντελώς άδοξα ΚΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΣΤΗ ΜΑΝΝΑ ΤΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΓΙΝΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ. Από την άλλη μεριά τα θέματα ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ κι όχι ΛΕΚΤΙΚΗ ΠΡΩΤΗ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ στο ΠΟΛΙΤΙΚΟ μας στερέωμα. Αλέξη θα σε θυμόμαστε πάντα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου