Πως βρέθηκε από την καρέκλα στο κρεβάτι του, δεν πήρα χαμπάρι ο Θωμάς.
Εκεί που είχε αποκοιμηθεί στην πολυθρόνα, με ανοιχτή την τηλεόραση, σκεφτόμενος τι να ψηφίσει, τον πηρε ο ύπνος.
Στις 6 το πρωί ξυπνησε, όπως κάθε μέρα, επτά μέρες την εβδομάδα. Συνήθεια. Το βιλογικό του ρολόι, χωρίς ξυπνητήρι, ήταν και πάλι στην ώρα του.
Αφού πλύθηκε κατευθύνθηκε για την πρωινή απόλαυση του καφέ.
Η οικογένεια κοιμόταν και θυμήθηκε πως ήταν Κυριακή.
Και τι Κυριακή! Αυτή των εκλογών...
Κι εκείνος δεν είχε αποφασίσει τι θα ψηφίσει.
Είχε όμως αποφασίσει ότι θα πήγαινε στην κάλπη.
Ο καφές μοσχομύρισε και τον έβαλε στο φλυτζάνι.
Άνοιξε την τηλεόραση.
Όλες οι ενημερωτικές εκπομπές επί ποδός....
Όλοι μιλούσαν για τις εκλογές.
Κι εκείνος δεν είχε ακόμα, την ημέρα των εκλογών, αποφασίσει τι να ψηφίσει.
Έχω καιρό, σκέφτηκε....
Θα πάω κατά το μεσημεράκι και βλέπουμε....
Τα ρεπορταζ στην τηλεόραση δαδέχονταν το ένα το άλλο. Η προσέλευση του κόσμου ήταν αραιή τις πρωινές ώρες. Είναι και η ζέστη. Ο κόσμος προτίμησε τις παραλίες.
Σιγά-σιγά η ώρα πέρασε και άρχισε να ξυπνά και η οικογένεια.
Η μέρα, ακόμα και Κυριακή, άρχισε να παίρνει ζωή και ρυθμό....
Η κάλπη μπορεί να περιμένει.
Έχω τόσες ώρες μπροστά μου, σκέφτηκε ο Θωμάς.
Σιγά μην αγχωθώ.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου