Το τέλος των πολιτικών προσωπικοτήτων

Αναλογίστηκα αυτές τις μέρες για πολιτικές προσωπικότητες που μπορεί κάποιος να φέρει στο μυαλό του αυτήν την εποχή με διεθνές στίγμα. Από αυτές που αφήνουν το χνάρι τους και διαμορφώνουν την ιστορία. Φοβάμαι πως δεν βρήκα και τίποτα το σπουδαίο. Και λέω φοβάμαι διότι όι κυβερνώντες επηρεάζουν την ιστορία όλων μας.

Ειλικρινά έκανα μια αναδρομή στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα και με πρώτη σκέψη έφερα στη μνήμη μου μια πλειάδα κορυφαίων πολιτικών προσωπικοτήτων που άφησαν το στίγμα τους στην παγκόσμια πολιτική σκηνή. Έγραψαν ιστορία.

Ο Ντε Γκωλ, ο Μιτεράν από τη Γαλλία
Ο Μπράντ, ο Κολ, ο Γκένσερ από τη Γερμανία
Ο Μπερλίνγουερ από την Ιταλία
Ο Καραμανλής και ο Α. Παπανδρέου από την Ελλάδα
Ο Νάσερ και ο Σαντάτ από την Αίγυπτο
Ο Αραφάτ από την Παλαιστίνη
Ο Κάστρο από την Κούβα
Ο Τίτο από την ενωμένη Γιουγκοσλαβία
Ο Μπρέζνιεφ, ο Γκορμπατσωφ από την ΕΣΣΔ
Ο Τσώρτσιλ και η Θάτσερ από την Βρεττανία
Ο Μάο και ο Τσου Εν Λάι από την Κίνα
Ο Αλιέντε από τη Χιλή
Ο Μαντέλα από τη Νότιο Αφρική
Ο Μαχάτμα Γκάντι, ο Νεχρού και η Ιντίρα Γκάντι από την Ινδία
Ο Τζων Κέννεντι από τις ΗΠΑ
Θα είναι κι άλλοι, αλλά τα παραπάνω ονόματα μου ήρθαν εύκολα στο νου.

Στην εποχή μας που και τα ΜΜΕ κάνουν εκτενέτερες αναφορές στα διεθνή θέματα, και τα Κράτη έγινα περισσότερα, ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΩ ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΑΝΑΛΟΓΟΥ ΒΕΛΗΝΕΚΟΥΣ, πλην του Φιντέλ Κάστρο, ο οποίος παραμένει κατά κάποιο τρόπο ενεργός πολιτικός, όσο του επιτρέπει η υγεία του.

Ζούμε την επικράτηση της ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑΣ με μόνη ελπίδα να αποδειχθεί κάποτε "χρυσή" αλλά μετριότητα.

Περάσαμε και την θλιβερή εποχή Μπους του νεώτερου που αποτέλεσε και την χαριστική βολή. Αν αναλογιστεί κανείς ότι αυτός ήταν ο πλανητάρχης, τότε ο πήχυς είχε κατέβη πολύ χαμηλά. Οι περισσότεροι από τους άλλους ηγέτες ήταν καλύτεροι απ' αυτόν, αλλά όφειλαν να υπακούουν σ' αυτόν, συνεπώς ..... αδιέξοδο.

Αν έχει κάποιος φίλος κάποια άλλη άποψη και αδίκησα κανέναν παρακλώ να μου το υπενθυμίσει.

Ζούμε την εποχή των διαχειριστών εξουσίας με κυριότερο πρόβλημα τη ΔΙΑΦΘΟΡΑ και το ΔΟΥΝΑΙ - ΛΑΒΕΙΝ.

Χάθηκαν τα οράματα και οι αξίες, ενώ ισοπεδόθηκαν οι κάθε είδους ιδεολογίες και κοινωνικά συστήματα.

Υπάρχει άραγε ελπίδα;;;