Ο καπιταλισμός βρίσκει αποκούμπι στο Κράτος

Εν αρχή ήταν ο κακός κομμουνισμός και η κρατικοποίηση όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών του Κράτους. Στη συνέχεια είχαμε κοινωνικοποίηση και σοσιαλισμό για να επικρατήσει ο άκρατος καπιταλισμός και η ελεύθερη οικονομία της αγοράς. Τα αποτελέσματα φάνηκαν πιά με τον πιό τραγικό τρόπο. Οι νεοφιλελεύθεροι καπιταλιστές συνωστίζονται ως ικέτες στο Κράτος για στήριξη. Εκλιπαρεί για να μην πτωχεύσει. Το Κράτος τελικά υποχωρεί και δίνει σανίδα σωτηρίας σε διάφορους κολλοσούς της καπιταλιστικής κοινωνίας της αγοράς. Και το Κράτος που βρίσκει τα λεφτά;;; Μα είναι απλό: είναι τα δικά μας λεφτά που προσφέρονται αφειδώς σε κολλοσούς με πήλινα πόδια για να σταθούν.... Για πόσο όμως;;; Η αμερικανή πρόεδρος της Βουλής είπε απευθυνόμενη στην Wall Street ότι το πάρτι τελείωσε. Το θέμα είναι ΓΙΑΤΙ ΕΦΤΑΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΑΡΤΙ;;; Και γιατί τα χρήματα των φορολογούμενων πρέπει να στηρίζουν τις επισφαλείς άφρονες κινήσεις των Τραπεζιτών;;; Είναι ερωτήματα που, δυστυχώς, δεν έχουν μόνο έπα πρίσμα οπτικής. Η ανεργία έχει φτάσει σε πολλές χώρες το κόκκινο. Οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί που έφτασαν στο χείλος του γκρεμού και πολλούς εργαζόμενους απασχολούν και τα δάνεια που έχουν δώσει αφορούν μεσαία και χαμηλά στρώμαμα. Το κοινωνικό κόστος θα ήταν μεγάλο ανα αποφασιζόταν η πτώχευση. Από την άλλη μεριά εμείς θα πληρώσουμε μακροπρόσθεσμα την ζημία. Τα κρατικά ταμεία δεν θα έχουν τους πόρους για κοινωνικές παροχές (και πότε είχαν, άλλωστε) και έτσι θα επικρατήσει ένα μεγάλο διάστημα ύφεσης και μείωσης της αγοραστικής δύναμης των πολλών. Σε τελική ανάλυση ο (καταρρεύσας) κομμουνισμός παίρνει την εκδίκησή του από τον καπιταλισμό. Και όλα αυτά τα μαθήματα οικονομίας στην πλάτη μας. Όπως πάντα....