Μετά από παραπομπή του πενταμελούς τμήματος του ΣΤ τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας στην επταμελή σύνθεση, λόγω σπουδαιότητας του κρινόμενου θέματος, η επταμελής σύνθεση του ΣΤ΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την υπ' αριθμ. 2080/2014 αμετάκλητη απόφασή της, άλλαξε την έως σήμερα νομολογία του, έκρινε ότι μπορεί το Δημόσιο (Δ.Ο.Υ., Ι.Κ.Α., κ.λπ.) να προβαίνει σε κατασχέσεις χρημάτων που βρίσκονται σε τράπεζες (συντάξεις, μισθοδοσία, κ.λπ.) λόγω οφειλών, χωρίς να έχει ενημερωθεί προηγουμένως ο οφειλέτης, έτσι ώστε να μπορεί να προσφύγει στα δικαστήρια ή να πάει να εξοφλήσει ή να ρυθμίσει το χρέος του. Αντίθετα το πενταμελές τμήμα του Δικαστηρίου με την 366/2014 απόφασή του είχε κρίνει το ακριβώς αντίθετο ότι δεν μπορεί το Δημόσιο κ.λπ. να προβαίνει σε κατασχέσεις επί τραπεζικών λογαριασμών λόγω οφειλών προς το Δημόσιο εάν προηγουμένως δεν έχει ενημερωθεί ο ενδιαφερόμενος!!!
Ειδικότερα με την 366/2014 απόφασή του το Ανώτατο Δικαστήριο είχε κρίνει ότι η σχετική διάταξη του Κώδικα Εισπράξεων Δημοσίων Εσόδων (ΚΕΔΕ), που προβλέπει τις κατασχέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς λόγω οφειλών προς το Δημόσιο χωρίς προηγούμενη ενημέρωση του οφειλέτη, «είναι ανίσχυρη ως αντικειμένη στην διάταξη του άρθρου 20 παράγραφος 1 του Συντάγματος, διότι η παράλειψη αυτή έχει ως συνέπεια ο οφειλέτης να μη λαμβάνει γνώση ή να λαμβάνει καθυστερημένα γνώση της εις βάρος του επισπευδομένης αναγκαστικής εκτελέσεως, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να αμυνθεί αποτελεσματικώς προ της ολοκληρώσεως της εκτελεστικής διαδικασίας, λαμβάνοντας τα κατάλληλα μέτρα είτε για την ακύρωση είτε για την αναστολή της πράξεως εκτελέσεως». Στην ως άνω απόφαση γινόταν παραπομπή και σε παλαιότερη όμοια νομολογία του δικαστηρίου.
Με την νέα απόφαση της επταμελούς συνθέσεως του ΣΤ΄ Τμήματος του δικαστηρίου (2082/2014), με άλλο πρόεδρο, μόνο ο εισηγητής της υπόθεσης που συντάχθηκε με την απόφαση του περασμένου Μαρτίου (366/2014).
Μεταξύ άλλων η απόφαση της επταμελούς συνθέσεως αναφέρει :
ότι από τις διατάξεις της φορολογικής νομοθεσίας «οργανώνεται συνεκτικό σύστημα εισπράξεως δημοσίων εσόδων, με σκοπό το μεν να καθίσταται δυνατή και να μη ματαιώνεται η, συνταγματικώς άλλωστε επιβαλλομένη (άρθρο 4 παράγραφος 5 του Συντάγματος), είσπραξη των χρεών προς το Δημόσιο, με παράλληλη, όμως, έγκαιρη ενημέρωση του οφειλέτη του Δημοσίου, ο οποίος δύναται να ασκεί επικαίρως τα ένδικα βοηθήματα και μέσα που του παρέχει ο νόμος».
Επισημαίνει επίσης, ότι : «Ο οφειλέτης γνωρίζει ευθέως πότε το βεβαιωμένο χρέος του καθίσταται ληξιπρόθεσμο» και ότι «από την επόμενη της ημέρας κατά την οποία το χρέος κατέστη ληξιπρόθεσμο, είναι δυνατή η λήψη σε βάρος του αναγκαστικών μέτρων για την είσπραξη του χρέους».Σε περίπτωση που ο οφειλέτης δεν είναι συνεπής συντάσσεται το κατασχετήριο το οποίο δεν κοινοποιείται στον οφειλέτη, παρά μόνο στην τράπεζα, σύμφωνα με τον ΚΕΔΕ.«η μη κοινοποίηση στον οφειλέτη οφείλεται στον προφανή λόγο ότι, αν αυτός επληροφορείτο την επικειμένη λήψη του μέτρου, θα έσπευδε να εισπράξει από τον τρίτο (σ.σ.: τράπεζα) τα οφειλόμενα σ' αυτόν χρήματα ή απαιτήσεις ή θα ανελάμβανε τα εις χείρας τρίτου κινητά του, με συνέπεια, βεβαίως, να καθίσταται αδύνατη η εξ αυτών ικανοποίηση της αξιώσεως του Δημοσίου».Τέλος : «Η μη πρόβλεψη στο νόμο και πρόσθετης υποχρεώσεως για μία τρίτη, ενδιάμεση, κοινοποίηση προς τον οφειλέτη πριν από την ενεργοποίηση του δικαιώματος του Δημοσίου να λάβει εις βάρος του μέτρα αναγκαστικής εκτελέσεως, δεν παραβιάζει συνταγματικές διατάξεις ούτε, ειδικότερον, την διάταξη του άρθρου 20 παρ. 2 του Συντάγματος, αφού καθιδρύεται, πάντως, στο νόμο πλήρες και αποτελεσματικό σύστημα έννομης προστασίας του οφειλέτη του Δημοσίου».
Ειδικότερα με την 366/2014 απόφασή του το Ανώτατο Δικαστήριο είχε κρίνει ότι η σχετική διάταξη του Κώδικα Εισπράξεων Δημοσίων Εσόδων (ΚΕΔΕ), που προβλέπει τις κατασχέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς λόγω οφειλών προς το Δημόσιο χωρίς προηγούμενη ενημέρωση του οφειλέτη, «είναι ανίσχυρη ως αντικειμένη στην διάταξη του άρθρου 20 παράγραφος 1 του Συντάγματος, διότι η παράλειψη αυτή έχει ως συνέπεια ο οφειλέτης να μη λαμβάνει γνώση ή να λαμβάνει καθυστερημένα γνώση της εις βάρος του επισπευδομένης αναγκαστικής εκτελέσεως, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να αμυνθεί αποτελεσματικώς προ της ολοκληρώσεως της εκτελεστικής διαδικασίας, λαμβάνοντας τα κατάλληλα μέτρα είτε για την ακύρωση είτε για την αναστολή της πράξεως εκτελέσεως». Στην ως άνω απόφαση γινόταν παραπομπή και σε παλαιότερη όμοια νομολογία του δικαστηρίου.
Με την νέα απόφαση της επταμελούς συνθέσεως του ΣΤ΄ Τμήματος του δικαστηρίου (2082/2014), με άλλο πρόεδρο, μόνο ο εισηγητής της υπόθεσης που συντάχθηκε με την απόφαση του περασμένου Μαρτίου (366/2014).
Μεταξύ άλλων η απόφαση της επταμελούς συνθέσεως αναφέρει :
ότι από τις διατάξεις της φορολογικής νομοθεσίας «οργανώνεται συνεκτικό σύστημα εισπράξεως δημοσίων εσόδων, με σκοπό το μεν να καθίσταται δυνατή και να μη ματαιώνεται η, συνταγματικώς άλλωστε επιβαλλομένη (άρθρο 4 παράγραφος 5 του Συντάγματος), είσπραξη των χρεών προς το Δημόσιο, με παράλληλη, όμως, έγκαιρη ενημέρωση του οφειλέτη του Δημοσίου, ο οποίος δύναται να ασκεί επικαίρως τα ένδικα βοηθήματα και μέσα που του παρέχει ο νόμος».
Επισημαίνει επίσης, ότι : «Ο οφειλέτης γνωρίζει ευθέως πότε το βεβαιωμένο χρέος του καθίσταται ληξιπρόθεσμο» και ότι «από την επόμενη της ημέρας κατά την οποία το χρέος κατέστη ληξιπρόθεσμο, είναι δυνατή η λήψη σε βάρος του αναγκαστικών μέτρων για την είσπραξη του χρέους».Σε περίπτωση που ο οφειλέτης δεν είναι συνεπής συντάσσεται το κατασχετήριο το οποίο δεν κοινοποιείται στον οφειλέτη, παρά μόνο στην τράπεζα, σύμφωνα με τον ΚΕΔΕ.«η μη κοινοποίηση στον οφειλέτη οφείλεται στον προφανή λόγο ότι, αν αυτός επληροφορείτο την επικειμένη λήψη του μέτρου, θα έσπευδε να εισπράξει από τον τρίτο (σ.σ.: τράπεζα) τα οφειλόμενα σ' αυτόν χρήματα ή απαιτήσεις ή θα ανελάμβανε τα εις χείρας τρίτου κινητά του, με συνέπεια, βεβαίως, να καθίσταται αδύνατη η εξ αυτών ικανοποίηση της αξιώσεως του Δημοσίου».Τέλος : «Η μη πρόβλεψη στο νόμο και πρόσθετης υποχρεώσεως για μία τρίτη, ενδιάμεση, κοινοποίηση προς τον οφειλέτη πριν από την ενεργοποίηση του δικαιώματος του Δημοσίου να λάβει εις βάρος του μέτρα αναγκαστικής εκτελέσεως, δεν παραβιάζει συνταγματικές διατάξεις ούτε, ειδικότερον, την διάταξη του άρθρου 20 παρ. 2 του Συντάγματος, αφού καθιδρύεται, πάντως, στο νόμο πλήρες και αποτελεσματικό σύστημα έννομης προστασίας του οφειλέτη του Δημοσίου».
Αυτό μπορεί να οδηγήσει και σε μαζικές αναλήψεις από τις τράπεζες, διότι κάποιοι μπορεί, ενδεχομένως, να ανησυχήσουν και να σπεύσουν να σηκώσουν ό,τι έχουν στις τράπεζες, ιδιαίτερα αν ληφθεί υπόψη ότι καθημερινά η τηλεόραση και ο τύπος λέει ότι οι πολίτες για τα χρέη τους προς την εφορία δεν θα ενημερώνονται εγγράφως, αλλά μέσω .... ίντερνετ. Ξέρετε πολλούς καθημερινά που να ανοίγουν το ίντερνετ για να δουν τι οφείλουν στην εφορία;; Αυτό λήφθηκε υπόψη, ασφαλώς από την κυβέρνηση όταν θέσπιζε τέτοιες διατάξεις. Από το Δικαστήριο λήφθηκε υπόψη και αυτή η παράμετρος, όταν κρίνεται ένα τέτοιο μέτρο;;; Τώρα τι θα γίνει, θα δείξει η πορεία. Η μόνιμη επωδός είναι πάντα επίκαιρη: ο Θεός να βάλει το χέρι του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου