Η ταινία του Νίκου Κουτελιδάκη βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Ξανθούλη κρίνεται αρκετά συμπαθητική. Μπορούσε να είναι και καλύτερη ακόμα, γιατί, πράγματι, είναι μία ταινία δυνατών και ανεκπλήρωτων συναισθημάτων. Ο Γιάννης Μπέζος, δωρικός αντισυνταγματάρχης, είναι πολύ καλός όπως και ο Στάνκογλου στο ρόλο του υπολοχαγού. Δεν υστέρησαν και οι λοιποί πρωταγωνιστές. Λόγω της φύσης της ταινίας και της εσωτερικότητας που χαρακτηρίζει όλους του ήρωες θα περίμενα πιό εκκωφαντική σκηνοθετικά κορύφωση. Η σκηνή του ταγκό είναι λυτρωτική και η καλύτερη του έργου από πάσης απόψεως. Μπορείτε να τη δείτε ανεπιφύλακτα, ακόμα και αν φεύγοντας νιώσετε ότι ήταν ένα κλικ κάτω από την πραγματική έκρηξη των ανεκπλήρωτων επιθυμιών όλων των ηρώων. Λες και η μπακέτα του μαέστρου κρατάει τα όργανα της ορχήστρας που είναι έτοιμα για κρεσέντο σε πιό χαμηλό τόνο, ενώ όλοι είναι έτοιμοι να τα δώσουν όλα, κάτι τους κρατάει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου