Κραυγή αγωνίας των λαών της Ευρώπης

Αύριο γίνεται μία κρίσιμη (και πότε δεν είναι τα τελευταία δύο χρόνια) σύνοδος κορυφής στην Ευρώπη η οποία, ίσως, σημάνει και εξελίξεις για τις χώρες της ευρωζώνης. Οι ηγέτες της Ευρώπης θα συγκεντρωθούν για να ακούσουν τι έχουν να τους πουν το δίδυμο της συμφοράς (Μέρκελ και Σαρκοζί) και θα υπακούσουν  (;), εκβιαζόμενοι ή μη,  στα κελεύσματα των ισχυρών. Ως πότε όμως θα γίνεται αυτό. Οι λαοί της Εύρώπης, άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο, βλέπουν ότι η οικονομική κρίση εξαπλώνεται με ραγδαίους ρυθμούς και η τρομοκρατία για παγκόσμια ύφεση από τα ΜΜΕ βάζει σε μεγάλη ανησυχία τον κόσμο. Τι επιδιώκεται άραγε με αυτή τη συγχρονισμένη κρίση και πόσο πραγματική και ελέγξιμη είναι από τα ισχυρά κράτη; Οι απόψεις που εκφράζονται είναι πολλές και διαφορετικές. Οι συνθήκες που διαμορφώνονται είναι εκείνες του ακήρυχτου πολέμου, με τον κόσμο φοβισμένο να περιχαρακώνεται και να αυτοπεριορίζεται. Συμφέρει αυτό την παγκόσμια οικονομία;; Ένας λεηλατημένος οικονομικά από τους φόρους πολίτης είναι ένας κατεστραμένος καταναλωτής με ό,τι αρνητικό αυτό συνεπάγεται για την οικονομία και την παραγωγική διαδικασία. Ποιός ο λόγος που συρρικνώνονται διαρκώς τα εισοδήματα των εργαζομένων;; Ειλικρινά δεν μπορώ να βρω απάντηση με βάση τη λογική. Όταν πυροβολείς τον καταναλωτή σκοτώνεις την οικονομία. ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ και μάλιστα αλόγιστα, με οριζόντιες μειώσεις εισοδημάτων;; Υπάρχει κεντρικό σχέδιο;; Δεν μπορώ να δεχτώ αβασάνιστα ότι η πλουτοκρατία συσσωρεύει τον πλούτο και επιδιώκει την εξαθλίωση του εργαζόμενου, διότι αυτό ισοδυναμεί με αυτοκτονία της "πλουτοκρατίας" αφού τα παραγόμενα προϊόντα της δεν θα έχουν ζήτηση, όσο φθηνότερα κι αν γίνουν, αφού δεν θα έχουν λαϊκή κατανάλωση. Δεν έχει σημασία πόσες φεράρι θα παραχθούν, αλλά πόσα φίατ θα μπορέσουν να πουληθούν. Συνεπώς κάτι ΕΝΤΕΛΩΣ ΣΤΡΑΒΟ ΚΑΙ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟ συμβαίνει που έχει παρασύσει τις, κατώτερες των περιστάσεων, κυβερνήσεις των αναπτυγμένων χωρών στη δίνη του περιορισμού των εισοδημάτων και της αυτοκαταστροφής. Σίγουρα τεράστιο μερίδιο ευθύνης φέρουν οι παρασιτικές μεταπρατικές και γενικά αεριτζίδικες εταιρίες (funds  επί το γνωστότερο) που καθορίζουν την τιμή των  προϊόντων και των χρημάτων ΧΩΡΙΣ ΟΙ ΙΔΙΕΣ ΝΑ ΠΑΡΑΓΟΥΝ, με μόνο σκοπό το αλόγιστο κέρδος για το κέρδος. Είναι οι λεγόμενοι κερδοσκόποι και υπερεθνικοί νταβατζήδες, οι οποίοι παρεισέφρυσαν στην παγκόσμια οικονομία και ελέγχουν τη ροή και το κόστος του χρήματος, υποβαθμίζοντας και καταστρέφοντας Κράτη σαν να είναι εταιρίες που δεν πηγαίνουν καλά. Εδώ είναι το κομβικό σημείο που θέλει πολιτική λύση: Πως θα μπορέσουν οι ηγέτες να απεξαρτοποιηθούν από τη μέγγενη των κερδοσκόπων και να δώσουν ώθηση στην πραγματική οικονομία. Εδώ χρειάζεται ΗΓΕΤΗΣ ή ΗΓΕΤΕΣ στην Ευρώπη. Υπάρχει;; Νομίζω πως όχι. Επομένως η κατάσταση θα γίνεται όλο και περισσότερο εκρηκτική με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Δυστυχώς.