Ο Χρήστος Παπουτσής, με μία ομιλία-μανιφάστο που ταίριαζε σε νεοσύστατο κόμμα που κάνει την πρώτη του εμφάνιση στον κόσμο, παρουσιάστηκε ως υποψήφιος αρχηγός και αποχώρησε από το βήμα της συνδιάσκεψης. Ύμνησε τον Γιώργο Παπανδρέου, (τα ψηφαλάκια γαρ...) και χειροκροτείτο από μία ομάδα νεολαίων που έμοιαζαν βγαλμένοι από τη δεκαετία του 1980. Εκτός τόπου και εκτός χρόνου, εντελώς. Είπε κι αυτός πόσα ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ να γίνουν, τι ΘΑ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙ και τι ΘΑ ΕΙΝΑΙ το νέο ΠΑΣΟΚ.... Λες και είναι το κόμμα του Καμμένου και κάνει ιδρυτική διακήρυξη. Τι να πει κανείς. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να είσαι ΠΑΣΟΚ σήμερα, και ιδίως να βγαίνεις και να το λες δημόσια. Μέχρι εδώ τα πράγματα είναι εύκολα, διότι και ο Παπουτσής και ο Βενιζέλος μίλησαν στους δικούς τους τους κομματικούς στρατούς. Τους διορισμένους, τους βολεμένους. Ποιά η ανταπόκριση του κόσμου όταν θα βγουν στις πλατείες και θα χρειάζονται τόσους αστυνομικούς όσους και το ντέρμπυ Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού;; Και μιλώ για προστασία ΜΗΠΩΣ και συμβει κανένα παρατράγουδο, διότι ακόμα και μέσα στη συνδιάσκεψη ένα γιαούρτι το πέταξαν στον Βενιζέλο οι εντελώς δικοί τους άνθρωποι. ΕΞΩ τα πράγματα είναι, απ' ό,τι φαίνεται, πιό άγρια..... ΕΚΕΙ ΘΕΛΕΙ πολύ τόλμη να βγαίνεις και να μιλάς σαν ΠΑΣΟΚΟΣ του 1981. Να βγαίνεις και να λες ότι προέρχεσαι από παρθενογέννεση. ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου