Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Γούντι Άλλεν είναι ιδιοφυής καλλιτέχνης. Κάθε ταινία του είναι ένα θέμα συζήτησης. Στην προκειμένη περίπτωση ο αειθαλής σκηνοθέτης εκλαμβάνει τη ζωή μερικών ανθρώπων σαν μία κινηματογραφική ταινία, από την οποία αποκόπτει κάποιες σκηνές και τις προβάλει σε πρώτο πλάνο. Έτσι αφηγηματικά αρχίζει η ταινία και έτσι τελειώνει, αφήνοντας τις ζωές των ηρώων να εξελιχθούν. Από τις σκηνές της καθημερινότητας των ηρώων που ζουμάρει ο σκηνοθέτης δείχνει ότι η ροή της ζωής των ηρώων, μέσα από αντιφάσεις, συγκρούσεις, απογοητεύσεις και ερωτισμό, ανεβοκατεβαίνει, δημιουργεί διαφορετικά συναισθήματα και κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο. Οι εκπλήξεις διαδέχονται η μία την άλλη και οι ήρωες βρίσκονται από το ζενίθ στο ναδίρ. Στο τέλος ο θεατής, αφού ο σκηνοθέτης, κλείνει το ζουμάρισμα στις ζωές των ηρώων, μένει με την γεύση ότι η ζωή ακόμα και στην καθημερινότητά της είναι απρόβλεπτη και εντυπωσιακή. Η ταινία συνιστάται ανεπιφύλακτα σε όλους.
1 σχόλιο:
Συμφωνώ απόλυτα με την κριτική σας. Είδα πρόσφατα το "Θα συναντήσεις έναν ψηλό μελαχρινό άντρα" και πιστεύω ότι είναι μια έξυπνη, κυνική κωμωδία, χαρακτηριστική του Woody Allen, με ενδιαφέροντες διαλόγους, που περιγράφει την καθημερινότητα των ανθρώπινων σχέσεων με ξεχωριστό τρόπο.
Δημοσίευση σχολίου