Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010

Ένα ποιήμα-αριστούργημα του Καβάφη για τις μέρες μας

Απολείπειν ο θεός Αντώνιον

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές --
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πείς πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1911)

Ετοιμαστείτε συνέλληνες να αποχαιρετίσουμε την Ελλάδα που ξέραμε και την Ελλάδα που μεγαλώσαμε..... ΕΙΝΑΙ ΜΑΤΑΙΟ να εθελοτυφλούμε.... Είμαστε πλέον ΣΤΟΧΟΣ. Δεν είναι συνωμοσιολογικές φοβίες, αλλά δεν μπορούμε να δεχθούμε τόσες πολλές συμπτώσεις μαζεμένες.... Φροντίστε το μέλλον των παιδιών σας ο καθένας μόνος του. ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ όταν το καράβι βουλιάζει.

Δεν υπάρχουν σχόλια: