Βουβαμάρα στον κόσμο

Παντού τα πρόσωπα είναι βουβά. Ακόμα και οι μικροχαρές ίσα-ίσα που σχηματίζουν ένα αμήχανο χαμόγελο. Οι δυσκολίες της ημέρας σκιάζουν τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου. Οι προσπάθειες για τετραγωνισμού του κύκλου (όπου "κύκλος" ο οικογενειακός προϋπολογισμός του καθε μήνα) έγινα πλέον παιχνίδι για πολύ δυνατούς λύτες. Τα κεφάλια χαμηλά, οι απαιτήσεις καταπιεσμένες, οι απολαύσεις μηδαμινές. Που και που στις μεγάλες φτωχογειτονιές της Αθήνας (και είναι πλέον πολύ περισσότερες από όσο παλαιότερα), βοηθούντος και του καλού καιρού, οι παιδικές φωνές στις στενόχωρες και μίζερες πλατείες σπάζουν την ηρεμία της βουβαμάρας. Η πιό σπουδαία είναι η βουβαμάρα των ψυχών. Δεν υπάρχει διέξοδος, όσο διάθεση κι αν έχεις να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο αντί για μισοάδειο. Ακόμα και οι υπανάπτυκτες μεσημεριανές εκπομπές έχουν επηρεαστεί και το έχουν ρίξει και σε "κοινωνικά θέματα" για να είναι στη "μόδα". Φως μέχρι στιγμής δεν φαίνεται από πουθενά. Το πόκερ θα χρησιμοποιήσει ή όχι τον μηχανισμό στήριξης της ΕΕ και του ΔΝΤ η Ελλαδα καλά κρατεί. Ο κόσμος δεν βλέπει πρακτική συνέπεια άμεσα στον οικονομικό του προγραμματισμό, επομένως έχει βαρεθεί να ακούει για τα παιχνίδια τακτικής των μαθητευόμενων μάγων που είναι τώρα στο γκουβέρνο. Πέραν της κυβερνήσεως ο πολίτης ρίχνει και καμιά ματιά στην αντιπολίτευση και απογοητεύεται περισσότερο. Σκύβει το κεφάλι και πάλι και συνεχίζει βουβός την πορεία του σε ένα μέλλον ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ. Δεν το καθορίζει ο ίδιος πιά. Είναι το απόλυτο πιόνι (αναλώσιμο στρατιωτάκι) στην σκακιέρα άλλων που αποφασίζουν ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ χωρίς να νοιάζονται για τις αναγκαίες παράπλευρες απώλειες που είναι οι ελπίδες μας, τα οράματά μας και οι στόχοι μιας ζωής. Σκυφτά κεφάλια, βουβά πρόσωπα σε ένα ατέλειωτο δρόμο χωρίς πυξίδα, χωρίς σχέδιο χωρίς χρονοδιάγραμμα, χωρίς προοπτική. Keep walking....