Ο πάλαι ποτέ πανίσχυρος νεοσουλτάνος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μας τελειώνει. Αργά αλλά σταθερά. Η ευρύτερη περιοχή μας έχει ιδιαίτερη κινητικότητα. Οι συνομιλίες για την επίλυση του Κυπριακού, η σιωπή πλέον για το μακελειό της Συρίας (ούτε μονόστηλο σε εσωτερικές σελίδες εφημερίδων), η εξέγερση στην Τουρκία και η ετοιμαζόμενη διχοτόμηση της Ουκρανίας, κάνουν ένα εκρηκτικό μείγμα την γειτονιά μας. Με τη χώρα μας αδύναμη παρατηρήτρια των εξελίξεων, αλλά "Προεδρεύουσα" (εδώ γελάνε,,,,) της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με έναν λαό ταλαιπωρημένο και χειμαζόμενο στην φτώχεια και την εξαθλίωση, βλέπει στην γεωπολιτική σκακιέρα της γειτονιάς μας να κυοφορούνται αλλαγές που, μετά βεβαιότητας, θα μας επηρεάσουν. Υπάρχει μια παλιά αρχή στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδος: όταν ζορίζεται το πολιτικό κατεστημένο της Τουρκίας η Ελλάδα δεν πρέπει να κοιμάται ήσυχη. Ποιος όμως να φροντίσει για τα συμφέροντα της Χώρας;;; Ο αντιπρόεδρος Βενιζέλος;;; Αυτός πρέπει να δει τι θα κάνει με το μαγαζί του που κλείνει στα τέλη Μαΐου και δεν το σώζει καμία δύναμη, Θα πρέπει να εξασφαλίσει τον εαυτό του. Αυτό τον καίει πρωτίστως. Τα άλλα τα γράφει στο ...χιόνι. Η χώρα μας είναι σαν την βάρκα του Πι στην γνωστή ταινία με τον τίγρη. Εκείνο για το οποίο δεν είμαι σίγουρος είναι ότι στο τέλος ο Πι, θα επιβιώσει, όπως έγινε, καλλιτεχνική αδεία, στην ταινία. Εδώ μάλλον θα μας ρημάξουν. Καλό τριήμερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου