Όποιος πάει να δει την ταινία νομίζοντας ότι θα παρακολουθήσει μία εκδοχή της "καλύβας του Μπάρμπα Θωμά", καλύτερα να μην πάει να την δει γιατί θα σοκαριστεί. Η ταινία είναι βίαιη, υποβλητική, με εκπληκτική φωτογραφία και μουσική. Τα τραγούδια των σκλάβων, ιδίως η σκηνή πάνω στον τάφο ενός απ' αυτούς που πέθαναν ενόσω δούλευε, μου θύμισε το τραγούδι-θρήνο των σκλάβων στο Ναμπούκο του Βέρντι. Η σκηνοθεσία είναι εξαιρετική και μου φαίνεται ότι θα είναι από τα φαβορί τον Φεβρουάριο για το χρυσό αγαλματάκι. Ιδίως οι σκηνές με την φύση που συμμετέχει στην θλίψη των σκλάβων του αμερικανικού νότου είναι εκπληκτικές. Ο Σόλομον Νόρθαπ (Πλατ) είναι το τραγικό πρόσωπο της ταινίας. Από ελεύθερος άνθρωπος του βορρά γίνεται σκλάβος στο νότο. Η μεταβολή αυτή δεν τον τσακίζει. Τον συνθλίβει. αλλά μέσα του σιγοκαίει η ελπίδα της σωτηρίας. Στόχος η επιβίωση. Θα δεχτεί φριχτά βασανιστήρια, θα ταπεινωθεί, θα προδοθεί. θα γίνει ακούσιος θύτης βίας, αλλά θα επιβιώσει και θα δικαιωθεί. Ο Τσιετέλ Ετζιοφόρ θα είναι μέσα στην πεντάδα για το ΟΣΚΑΡ Α ανδρικού ρόλου αναμφισβήτητα. Όλη η ταινία είναι πάνω του. Δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας με το κεφάλι κάτω. Σκλάβος με ελεύθερη συνείδηση. Εξαιρετικός και ο Μάικλ Φασμπέντερ στο ρόλο του σαδιστή Έντγουιν Επς. Όλο το καστ ήταν καταπληκτικό, ακόμα και ο παραγωγός της ταινίας Μπραντ Πίτ σε ρόλο λυτρωτή του πρωταγωνιστή. Η σκηνοθεσία του Στιβ ΜακΚουίν θα σας γοητεύσει. Δείτε την ταινία ανεπιφύλακτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου