Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013
Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013
Ο Λύκος της Wall Street η νέα ταινία του Σκορτσέζε
Και πάλι μαζί Μάρτιν Σκορτσέζε και Λεονάρντο Ντι Κάπριο σε μια ταινία που αποτυπώνει μια αληθινή ιστορία του χρηματιστή Τζόρνταν Μπέλφορντ ο οποίος, κυνηγώντας το αμερικανικό όνειρο έφτασε σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα από το μηδέν στο ζενίθ, για να καταλήξει τελικά στη φυλακή. Μια καταιγιστική τρίωρη ταινία που τα έχει όλα. Χρήμα, κομπίνες, σεξ ναρκωτικά πάσης φύσεως, κραιπάλη, απίστευτη χλιδή, και στο τέλος τη νέμεση, το "ταμείο" για όσους πατούν επί πτωμάτων. Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο στον καλύτερο ρόλο της καριέρας του θύμιζε πολύ τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο στα νιάτα του. Όλη η ταινία είναι πάνω του και τα καταφέρνει περίφημα. Είναι εξαιρετικός. Πάρα πολύ καλοί και οι συμπρωταγωνιστές από τους οποίους ξεχωρίζουν οι Τζόουνα Χιλ και Μάθιου Μακ Κόναχι. Νομίζω πως πρέπει να δει κανείς την ταινία για να καταλάβει τι έγινε (κατά μία έννοια) και στην Ελλάδα με την φούσκα του χρηματιστηρίου, με τη διαφορά ότι στις ΗΠΑ τέτοια εγκλήματα τιμωρούνται παραδειγματικά και, κυρίως, γρήγορα.
Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013
12 χρόνια σκλάβος μια ταινία για ΟΣΚΑΡ
Όποιος πάει να δει την ταινία νομίζοντας ότι θα παρακολουθήσει μία εκδοχή της "καλύβας του Μπάρμπα Θωμά", καλύτερα να μην πάει να την δει γιατί θα σοκαριστεί. Η ταινία είναι βίαιη, υποβλητική, με εκπληκτική φωτογραφία και μουσική. Τα τραγούδια των σκλάβων, ιδίως η σκηνή πάνω στον τάφο ενός απ' αυτούς που πέθαναν ενόσω δούλευε, μου θύμισε το τραγούδι-θρήνο των σκλάβων στο Ναμπούκο του Βέρντι. Η σκηνοθεσία είναι εξαιρετική και μου φαίνεται ότι θα είναι από τα φαβορί τον Φεβρουάριο για το χρυσό αγαλματάκι. Ιδίως οι σκηνές με την φύση που συμμετέχει στην θλίψη των σκλάβων του αμερικανικού νότου είναι εκπληκτικές. Ο Σόλομον Νόρθαπ (Πλατ) είναι το τραγικό πρόσωπο της ταινίας. Από ελεύθερος άνθρωπος του βορρά γίνεται σκλάβος στο νότο. Η μεταβολή αυτή δεν τον τσακίζει. Τον συνθλίβει. αλλά μέσα του σιγοκαίει η ελπίδα της σωτηρίας. Στόχος η επιβίωση. Θα δεχτεί φριχτά βασανιστήρια, θα ταπεινωθεί, θα προδοθεί. θα γίνει ακούσιος θύτης βίας, αλλά θα επιβιώσει και θα δικαιωθεί. Ο Τσιετέλ Ετζιοφόρ θα είναι μέσα στην πεντάδα για το ΟΣΚΑΡ Α ανδρικού ρόλου αναμφισβήτητα. Όλη η ταινία είναι πάνω του. Δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας με το κεφάλι κάτω. Σκλάβος με ελεύθερη συνείδηση. Εξαιρετικός και ο Μάικλ Φασμπέντερ στο ρόλο του σαδιστή Έντγουιν Επς. Όλο το καστ ήταν καταπληκτικό, ακόμα και ο παραγωγός της ταινίας Μπραντ Πίτ σε ρόλο λυτρωτή του πρωταγωνιστή. Η σκηνοθεσία του Στιβ ΜακΚουίν θα σας γοητεύσει. Δείτε την ταινία ανεπιφύλακτα.
Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013
Οι τελευταίες ψηφοφορές στη Βουλή για το 2013
Σήμερα και αύριο με δύο κρίσιμες ψηφοφορίες ψηφίζεται ο νέος φόρος ακινήτων και το ζήτημα με τους πλειστηριασμούς των ακινήτων. Πολύς θόρυβος και ορυμαγδός έγινε από τα δουλικά ΜΜΕ για τις δύο αυτές ψηφοφορίες. Πολλοί βουλευτές έκαναν τους γνωστούς λεονταρισμούς (δεν ψηφίζουμε κλπ), συνήθως οι ίδιοι και οι ίδιοι γραφικοί τύποι που γυρνάνε τα μνημονιακά ΜΜΕ για να υποδηλώσουν την παρουσία τους. Στο τέλος όλοι ψηφίζουν αυτό που φέρνει η κυβέρνηση και πάμε γι΄ άλλα. Ιστορικά δεν έχει υπάρξει χειρότερη κοινοβουλευτική περίοδος, ίσως μέχρι την επόμενη. Για τους λόγους αυτούς ο κόσμος έχει αποστρέψει ΠΛΗΡΩΣ το πρόσωπό του στο πολιτικό σύστημα που μας κατέστρεψε, εμάς και τα παιδιά μας, και προσπαθεί να επιβληθεί , ως "σωτήρας". Κουράγιο κκ βουλευτές (αντιπρόσωποι του ρημαγμένου και χιλιοπροδομένου Ελλνικού Λαού) , δυο ψηφοφορίες έμειναν και τελείωσε το καθήκον σας για φέτος. Και του χρόνου χειρότερα......
Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013
Ο Παναθηναϊκός τόσο μπορεί, τόσα κάνει μέσα στο γήπεδο
Για όποιον (έχει το κουράγιο) παρακολουθεί τον φετινό ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, έχει βγάλει τα συμπεράσματά του. Ο στόχος είναι η πεντάδα των play of και τίποτα άλλο. Αυτά τα περί κυπέλλου Ελλάδας.... είναι αστεία για να λέμε καμιά σαχλαμάρα να περνάει η ώρα. Μην περιμένετε τίποτα άλλο από την ομάδα έκτακτης ανάγκης (του προπονητή συμπεριλαμβανομένου) που έχει δημιουργηθεί από την αρχή της χρονιάς. Η ομάδα δεν έχει αρχή, μέση και τέλος. Πονάει σε όλες τις γραμμές της. Δεν έχει αγωνιστικό πλάνο μέσα στο γήπεδο και δεν έχει (πως θα μπορούσε άλλωστε) αντιληφθεί ο κάθε παίκτης ότι η φανέλα που φοράει έχει ιστορία. Επομένως φίλοι του Παναθηναϊκού στο τέλος του πρωταθλήματος θα είναι μεγάλη επιτυχία αν ο Παναθηναϊκός με ΑΥΤΗ την ομάδα θα τερματίσει στην πρώτη εξάδα της βαθμολογίας. Αν υπάρξει διοικητική αλλαγή θα δούμε από του χρόνου τι θα γίνει. Μέχρι τότε οι "πίκρες" για τους φιλάθλους της ομάδας θα είναι ακόμα πολλές. Καλό κουράγιο.....
Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013
Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013
Behind the Candelabra η νέα ταινία του Σόντερμπεργκ
Είναι βέβαιο ότι στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη γενικότερα δεν μπορεί να πει κανείς ότι ήταν διάσημο ο βιρτουόζος και εκκεντρικός σόουμαν και πιανίστας Λιμπεράτσε. Στις ΗΠΑ ήταν ένας "μύθος" και για την εικοσαετία 1950-1970 ήταν ο πιο ακριβοπληρωμένος σόουμαν του πλανήτη. Η ταινία πραγματεύεται τα τελευταία χρόνια της ζωής τους και κυρίως τη σχέση του με τον εραστή του Σκοτ Θόρσον, στο βιβλίο του οποίου έχει βασιστεί και το σενάριο. Αναμφισβήτητα, πέρα από το εκκωφαντικό κιτς και την χλιδή, έχουμε να κάνουμε με ένα ρεσιτάλ ερμηνείας από δύο καταπληκτικούς ηθοποιούς τον Μάικλ Ντάγκλας στο ρόλο του Λιμπεράτσε που είναι εξαιρετικός και του εξίσου εξαιρετικού Ματ Ντέϊμον στο ρόλο του Σκοτ Θόρσον. Είναι εξαιρετικά δύσκολο υποκριτικά έργο, αφού οι δύο ηθοποιοί, για τους οποίους δεν υπάρχει ίχνος κουτσομπολιού στην μέχρι τώρα καριέρα τους για υπολανθάνουσες, έστω, ομοφυλοφιλικές τάσεις, το αντίθετο μάλιστα, ερμηνεύουν το "ζευγάρι" με απόλυτα πειστικό τρόπο, ξεπερνώντας με αριστοτεχνική υποκριτική μαεστρία και τις "δύσκολες" σκηνές, που δεν είναι και λίγες στο έργο. Η ερμηνεία του Μάικλ Ντάγκλας είναι έκπληξη, αν ληφθεί υπόψη ότι πέρασε και από ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και κατάφερε σε όλη την ταινία να αλλάξει την εκφορά του λόγου του και να πλησιάσει πλήρως αισθητικά τον Λιμπεράτσε. Πρόκειται για ιδιαίτερη ταινία που κάποιους θα τους ξενίσει, άλλους θα τους σοκάρει, άλλους θα τους αφήσει αδιάφορους. Για το ρεσιτάλ ερμηνείας των δύο ηθοποιών και μόνο σε ιδιαίτερα δύσκολους ρόλους αξίζει να την δει κανείς.
Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013
Η Μικρά Αγγλία η νέα ταινία του Παντελή Βούλγαρη
Είχα πάρα πολύ καιρό να δω τόσο πολύ κόσμο σε ελληνική ταινία. Η αίθουσα ήταν σχεδόν γεμάτη και το ταξίδι της Μικράς Αγγλίας άρχιζε. Στα 160 λεπτά της χορταστικής ταινίας δεν υπήρξε ουδεμία αίσθηση δυσφορίας για το μεγάλο της μήκος. Ο Παντελής Βούλγαρης πήρε το βιβλίο της Ιωάννας Καρυστιάνη, η οποία υπέγραψε και το σενάριο, και έφτιαξε μία, κατά τη γνώμη μου, εκπληκτική ταινία που έχει ρίζες στην αρχαία ελληνική τραγωδία. Κάποια στιγμή θα πρέπει να ξεφύγουμε από την ξενολατρία (παν το ξένο υπέροχο και το ελληνικό μίζερο και μέτριο). Η ιστορία των δύο αδερφών στην Άνδρο, ένας άνδρας και ένα μεγάλο μυστικό, είναι το τρίπτυχο της ταινίας. Τα κοντινά πλάνα από την αρχή δείχνουν την πρόθεση του σκηνοθέτη να κάνει ταινία συναισθημάτων (βουβών στην πλειοψηφία) και εσωτερικών αντιδράσεων όπως αυτές φαίνονται στα πρόσωπα των ηρώων. Η υπομονή, το τιθασευμένο πάθος, η προδοσία, η αγνή αγάπη, η καρτερικότητα, η ανθρώπινη αντίδραση στην "προδοσία", σε συνδυασμό με την μοναξιά των γυναικών των ναυτικών δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα που λεπτό με το λεπτό δυναμώνει και αναμένεται η έκρηξη. Η στιγμή της έκρηξης και της αποκάλυψης είναι εκκωφαντική και συνάμα λυτρωτική. Τα πράγματα μπαίνουν σιγά-σιγά στη θέση τους. Πρόσωπα τσακισμένα πλέον από την αλήθεια, συνεχίζουν να περιφέρονται στην ταινία ως μη "συμμετέχοντες" σ΄αυτήν. Η τραγωδία σε όλη της την μεγαλοπρέπεια. Το τέλος είναι προδιαγεγραμμένο. Όλο αυτό το σκηνικό διανθίζεται με εκπληκτικές φωτογραφίες και πολύ καλή μουσική. Εκτός από τις δύο αδερφές, τραγικός και ο ρόλος του δημιουργού της τραγωδίας, της μητέρας τους, η οποία ήθελε να τα τακτοποιήσει όλα. Καλές προθέσεις με ολέθρια αποτελέσματα. Ο απόμακρος πατέρας-ναυτικός απλός κριτικάρει και είναι αμέτοχος σε όλα. Όλοι οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικοί σε ό,τι τους ανέθεσε ο Παντελής Βούλγαρης. Ξεχωρίζουν οι δύο αδερφές και η μητέρα. Δείτε την ταινία ανεπιφύλακτα.
Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013
Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013
Η τέλεια ομορφιά η νέα ταινία του Πάολο Σορεντίνο
Από τις πρώτες σκηνές της ταινίας, μετά το εκκωφαντικό οργιώδες πάρτι γενεθλίων των 65 ετών του πρωταγωνιστή με το οποίο ξεκινάει, ήρθε στο μυαλό μου ο ήρωας του Οδυσσέα του Τζέιμς Τζόις, Λεοπολντ Μπλουμ. Στην αρχή το θεώρησα ιεροσυλία, αλλά στο τέλος νομίζω ότι, σχεδόν ταύτισα, το ταξίδι στην ουτοπία και τον "δηθενισμό" του ήρωα του έργου Τζεπ Γκαμπαρντέλλα, και την επιστροφή του στην Ιθάκη του με το τελευταίο μονοπλάνο του έργου. Η ταινία, κατά την ταπεινή μου γνώμη, του απλού θεατή, είναι η πιο εξαιρετική απεικόνιση της περιπλάνησης του ανθρώπου της μεσαίας αστικής τάξης στον ανούσιο ναρκισσισμό, στο κιτς, στη βαρεμάρα της εφήμερης "γκλαμουριάς" και της ανάγκης για επιστροφή στις ρίζες, όπως λέει και η υπεραιωνόβια "Αγία" του έργου: "τρώω μόνο ρίζες γιατί είναι καλές". Ο 65άρης δημοσιογράφος Τζεπ, μπον βιβέρ και play boy, άγεται και φέρεται μέσα σε μια κοινωνία θλιβερών μαϊντανών της κοσμικής ζωής της "αιώνιας πόλης", και κάπου στη μέση τού έργου κάνει την μεγάλη στροφή, λέγοντας : στα 65 αποφάσισα να μην χάνω χρόνο σε ό,τι δεν θέλω να κάνω. Από εκεί και πέρα η επιστροφή στις ρίζες είναι μονόδρομος. Ο Τόνυ Σερβίλλο στον ρόλο του Τζεπ είναι εξαιρετικός. Οι λοιποί πρωταγωνιστές του έργου είναι διαλεγμένοι ένας κι ένας. Καρικατούρες μιας βαριεστημένης κιτς κοινωνίας, απόλυτα φτιασιδωμένης και ψεύτικης, η οποία απλώς σπαταλάει τον πλούτο της. Το ό,τι η κοινωνία αυτή είναι σάπια φαίνεται στα πρόσωπα των συμμετεχόντων και στο τι απομένει, μετά την αφαίρεση των προσωπείων που φοράει το κάθε πρόσωπο χωριστά (ψυχασθενείς, δήθεν αριστεροί αγωνιστές, θλιβερά και ατάλαντα "ψώνια" της τέχνης, άνθρωποι της νύχτας, εξαρτημένοι από ουσίες κλπ). Ένα άλλο καταπληκτικό κομμάτι της ταινίας είναι η φωτογραφία που είναι εξαιρετική. Η Ρώμη σε όλο της το μεγαλείο. Η Ρώμη που σε γεμίζει και σε απογοητεύει. Σε σαγηνεύει και σε συνθλίβει. Σε ανεβάζει και σε ρίχνει στα τάρταρα. Οι επιρροές από τον μεγάλο Φεντερίκο Φελλίνι είναι σαφείς. Δείτε την ταινία και αφεθείτε στο ταξίδι του Τζεπ Γκαμπαρντέλλα στην αιώνια πόλη και θα δείτε την κοινωνική ιστορία της τελευταίας εικοσαετίας στη χώρα μας που μας οδήγησε στην εξαθλίωση που ζούμε σήμερα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)