Οι δημόσιες συγκοινωνίες αποτελούν ένα κοινωνικό αγαθό το οποίο απευθύνεται, κυρίως στα χαμηλά εισοδήματα, αλλά και στην πάλαι ποτέ μεσαία τάξη. Η διαχρονική πολιτική των κυβερνώντων έβλεπαν τις δημόσιες συγκοινωνίες σαν "περιττή σπατάλη". Είναι κάτι που στην πλειοψηφία τους δεν γνωρίζουν διότι δεν κυκλοφορούν με τα ΜΜΜ. Συνεπώς χρησιμοποιούσαν τις συγκοινωνίες για κανένα ρουσφέτι και για να τακτοποιήσουν κανένα "πράσινο ή γαλάζιο" παιδί. Αποτέλεσμα είναι να φτάσουμε σήμερα και να έχουν απαξιωθεί πλήρως οι δημόσιες συγκοινωνίες σε μία εποχή που πολύς κόσμος άρχισε να τις "ανακαλύπτει" λόγω της κρίσης. Μπορεί να αυξήθηκε το επιβατικό κοινό, αλλά μειώθηκαν τα δρομολόγια. Η συγκοινωνιακή σύνδεση των προαστίων της πρωτεύουσας είναι χωρίς κανένα σχεδιασμό. Η κάθε νέα διοίκηση των αστικών συγκοινωνιών καταργεί και από ένα δρομολόγιο κι έτσι συρικνώνει ένα ακόμα κοινωνικό αγαθό. Η κυβέρνηση με πολύ ανακούφιση θα ήθελε να απαλλαγεί από τις συγκοινωνίες, αλλά τις ανέχεται σαν τον "φτωχό" συγγενή γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Είναι εγκαταλελειμένες στην τύχη τους κκαι ο κόσμος στιβάζεται σαν τις σαρδέλλες σε όποιο λεωφορείο ή τρόλει βρει και πάει προς την κατεύθυνση που τον ενδιαφέρει. Φυσικά δεν προσδοκά κανείς λύση για τις συγκοινωνίες, από μία κυβέρνηση που αναλώνεται .... για τη σωτηρία της χώρας!!!!. Πως είναι ποτέ δυνατόν. Έχει αφήσει τη σήψη του κοινωνικού ιστού να μεγαλώνει και έχει καταφέρει (το μοναδικό επίτευγμα αυτής της κυβέρνησης) να μισέί η μία κοινωνική ομάδα την άλλη. Έτσι οι εργαζόμενοι που δεν βρίσκουν το λεωφορείο βρίζουν τους δήθεν βολεμένους οδηγούς, οι οδηγοί τους άλλους δημοσίους υπαλλήλους και πάει λέγοντας.... Αναρωτιέται λοιπόν κανείς: πως μπορεί να σωθεί έτσι η χώρα όταν οι πολίτες της αλληλοτρώγονται και η κυβέρνηση απλώς υποδαυλίζει τις έριδες;; Είναι ποτέ δυνατόν;; Σε καμία περίπτωση. Γι' αυτό και πάμε από το κακό στο χειρότερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου