Φεύγει η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα

Σε λίγες ώρες μπαίνουμε στη νέα δεκαετία του 21ου αιώνα. Η πρώτη δεκαετία επιφύλασσε για την Ελλάδα ένα σκωτσέζικο ντουζ και δυνατά σκαμπανεβάσματα. Από την εντυπωσιακή είσοδο στον νέο αιώνα με την είσοδο στην ΟΝΕ και την κατάργηση της δραχμής, βρισκόμαστε στο τέλος της πρώτης δεκαετίας να μιλούν πολλοί για την αναγκαιότητα να μας αποβάλλουν από τη ζώνη του ευρώ. Ποιός δεν θυμάται τέτοιες μέρες τον τότε πρωθυπουργό Κ. Σημίτη να κάνει την πρώτη ανάληψη ευρώ από ΑΤΜ Τράπεζας και ο κόσμος να πανηγυρίζει (περισσότερο πανηγύριζαν τα κερδοσκοπικά λαμόγια), διότι επιτέλους γίναμε ευρωπαίοι και θα έχουμε το ίδιο νόμισμα με την ισχυρή Γερμανία. Η άνθηση συνεχίστηκε με την διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων από την μικρότερη πληθυσμιακά χώρα που την είχε αναλάβει ποτέ στη σύγχρονη ιστορία τους. Όλοι μοιραστήκαμε την εθνική περηφάνεια της κ. Αγγελοπούλου και των κυβερνώντων. Κάποιοι έβλεπαν εκτός από το "τυρί" και την "φάκα" που καραδοκούσε. Μετά τους αγώνες άρχισε η κατρακύλα. Αργά, αλλά σταθερά. Τα μεγάλα έργα σταμάτησαν. Η νέα κυβέρνηση Καραμανλή κοίταξε και τον λογαριασμό που της ήρθε μετά το τέλος των αγώνων, ενώ έβλεπε να πλησιάζουν και τα χρόναι αποπληρωμής μεγάλων δανείων του παρελθόντος και το ταμείον μειωνόταν δραματικά. Οικονομικά μέτρα περιστολής δαπανών δεν λήφθηκαν έγκαιρα και φτάσαμε στο 2008, οπότε η εικόνα έγινε σαφέστερη για το τι έμελλε να ζυμβεί οσονούπω. Τότε επήλθε η συμφωνία παράδοσης της εξουσίας από τον Καραμανλή στον Παπανδρέου. Η ομιλία του Καραμανλή στην έκθεση  Θεσσαλονίκης το 2009 έδωσε και το απαραίτητο μπόνους του 5 % (προανήγγειλε λιτότητα με πάγωμα μισθών για μία διετία κλπ) στο εκλογικό αποτέλεσμα του επόμενου μήνα για να υπάρχει ισχυρή πλειοψηφία, όπερ και εγένετο. Έκτοτε ο πρώην πρωθυπουργός δεν ξαναμίλησε. Η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους μας. Από τα λεφτά υπάρχουν (προεκλογικά) φτάσαμε στο "δεν υπάρχει σάλιο" (μετεκλογικά). Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει την επόμενη δεκαετία του 21ου αιώνα. Εκείνο που συνειδητοποιήσαμε είναι ότι ζούμε ιστορικές στιγμές ακήρυχτου, αλλά σκληρού (οικονομικού) πολέμου. Το αποτέλεσμα ενός πολέμου δεν είναι ποτέ προδιαγεγραμμένο. Σίγουρα θα υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Σίγουρα θα υπάρχουν θύματα. Οι στρατιές ανέργων μεγαλώνουν. Η κοινωνία είναι σε αναβρασμό, αλλά, ακόμα, τηρεί μία ήπια στάση, είτε διότι δεν έχει συνέλθει από τις απανωτές "σφαλιάρες" που δέχεται, είτε διότι επειχειρεί να επουλώσει τις πρώτες ζημιές της. Το σίγουρο είναι ότι ΤΙΠΟΤΑ ΠΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ με παλιά. Κανείς δεν ξέρει με βεβαιότητα τι θα γίνει απο εδώ και πέρα. Κάθε χρονιά που μπαίνει έχει την δική της ιδιαιτερότητα και σημασία. Το 2011 θα πρέπει να γίνει ο "κυρίως αγώνας", αφού το 2010 μπορεί να χαρακτηρισθεί ως "προπόνηση" για τις αλλαγές που θα γίνουν. Ίσως η χρονιά που μπαίνει να είναι και η "μητέρα όλων των μαχών" σε πολλούς τομείς της ζωής μας. Οπλιστείτε με υπομονή. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ σε όλους μας....