Επιτέλους μια "ταινιάρα" από εκείνες που βλέπεις ουρά στον κινηματογράφο και μάλιστα σε θερινό κινηματογράφο, το Σαββατόβραδο. Ο κόσμος έχει κριτήριο και διψάει για καλές ταινίες. Ο Χαβιέρ Μπαρδεμ είναι πολύ μεγάλος ηθοποιός αναμφισβήτητα. Εδώ με τις εκφράσεις του προσώπου του δείχνει το τεράστιο ταλέντο του. Περισσότερο εκφράζεται με γκριμάτσες παρά με το λόγο. Εκπληκτικός! Το θέμα φαίνεται απλοϊκό στην αρχή, ανάλαφρο, με πολλές κωμικές στιγμές, η οικογενειακή επιχείρηση, ο δήθεν "πατερούλης" Μπλάνκο, το τέλειο αφεντικό, που ενδιαφέρεται για όλους τους υπαλλήλους του (μια οικογένεια είμαστε, είναι το σλόγκαν του), φροντίζει τα προβλήματά τους και προετοιμάζει την επιχείρηση για να επιθεωρηθεί και να λάβει το βραβείο επιχειρηματικότητας, όντας μία από τις τρεις υποψήφιες επιχειρήσεις. Ξεκινάει με την βοήθεια στον ατίθασο γιό υπαλλήλου του, και στη συνέχεια επιχειρεί να λύσει τόσο ζητήματα υπαλλήλων του που επηρεάζουν την επιχείρηση, όσο και του απολυμένου υπαλλήλου ο οποίος τραυματίζει την εικόνα της επιχείρησης. Με ένα χαμηλό προφίλ, αλλά λίαν αποτελεσματικός όταν χρειάζεται για να διορθώσει ζητήματα που επηρεάζουν την παραγωγικότητα επιχείρησής του, χρησιμοποιεί κάθε μέσο (απειλές, εκβιασμούς, και φτάνει μέχρι άσκηση βίας με τραγικά αποτελέσματα). Όλα αυτά χωρίς να υψώσει τον τόνο της φωνής του, να χαλάσει το ατσαλάκωτο στυλ του, αλλά ως πατέρας-αφεντικό, δεν διστάσει να τιμωρήσει αδυσώπητα όσους του προκαλούν εμπόδια. Δείτε την ταινία και θα διαπιστώσετε ότι η τελευταία σκηνή του έργου σας αφήνει κάτι ημιτελές. Είναι ένα εξαιρετικό φινάλε με μία κουβέντα και γκριμάτσες του Μπλάνκο, ενώ κρεμάει το βραβείο που τελικά πήρε, αφού τελικά χύθηκε και αίμα γι' αυτό. Το αφεντικό κρεμάει το βραβείο στον τοίχο, τον Φορτούνα και το τρυπάνι που κρατάει πίσω του σε συνδυασμό με τις γκριμάτσες του αφεντικού. Δεν λέω κάτι άλλο, αλλά θα καταλάβετε σίγουρα τι εννοώ. Την σκηνοθεσία υπογράφει ο Φερνάντο Λεόν ντε Αρανόα. Δείτε τη ταινία οπωσδήποτε. Είναι καταπληκτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου