Από την αρχή να πω πως την πρώτη ταινία Blade Runner δεν την είχα δει. Και τούτο διότι δεν είμαι τόσο θιασώτης των ταινιών επιστημονικής φαντασίας. Χθες το πρώτο που συνάντησα στον κινηματογράφο, μετά από πολύ καιρό, ήταν μια ουρά 50 μέτρων για να μπω. Αυτή ήταν η πρώτη εντύπωση. Μετά ακολούθησαν σε μια γεμάτη αίθουσα 165 λεπτά κινηματογραφικής ποίησης. Επιβλητική μουσική, θλιβερές και σκοτεινές πόλεις, εκπληκτική φωτογραφία, απάνθρωπη (βολική φαινομενικά) τεχνολογία για όλα και ο άνθρωπος χαμένος πίσω από αυτήν, ξανά στα λαγούμια, όπως ο πρωτόγονος. Η σκηνή που αλλάζει τα πάντα είναι το γκρίζο δέντρο και μια κίτρινη μαργαρίτα που φωτίζει με τα χρώματά του το μουντό περιβάλλον και δημιουργεί την ελπίδα. Το μυστικό αρχίζει να τρίζει συθέμελα τον κόσμο των ανδροειδών-ρομπότ. Από εκεί αρχίζει να εκτυλίσσεται η αναζήτηση του παρελθόντος που μπορεί να δώσει ελπίδα στο μέλλον. Στη ταινία έχουμε μια εκπληκτική ερμηνεία του Ράιαν Γκόσλινγκ στο ρόλο του εξελιγμένου ανδροειδούς Κ.Μαζί ο εμβληματικός Χάρισον Φορντ και οι Τζάρεντ Λέτο, Άνα ντε Άρμας, Ρόμπιν Ράιτ, Ντέιβ Μπαουτίστα κλπ. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Ντενί Βιλνέβ. Να δείτε οπωσδήποτε την ταινία και να σκεφτείτε μετά το μέλλον. Επιστημονική φαντασία;; Δεν νομίζω πολλά από αυτά που πραγματεύεται η ταινία έχουν ήδη ξεκινήσει και υπάρχουν στη ζωή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου