Μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί με τον Γιάνη Βαρουφάκη, αλλά πρέπει να του αναγνωρίσουμε ότι είναι ομιλητικός (άλλοι λένε υπέρ του δέοντος), και έχει κάνει πλέον ευρύτατα γνωστό παγκοσμίως ότι στην Ελλάδα βιώνουμε μία ανθρωπιστική κρίση. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΘΕΤΙΚΟ. Από τις διαπραγματεύσεις πίσω από κλειστές πόρτες με ακριτομυθίες και ένα γενικότερο κλίμα ραγιάδικης υποταγής, τουλάχιστον ακουγόμαστε. Η κυβέρνηση των σαράντα ημερών ψάχνει την περπατησιά της. Δεν την αφήνουν να πάρει ανάσα. και αυτό ο κόσμος το αναγνωρίζει, το κατανοεί και την στηρίζει. Η αντιπολίτευση περιμένει στη γωνία να κάνει το λάθος και να βγει να φωνάξει. Ήταν όμως πράξη επονείδιστη να συνυπογράψει το κείμενο του Λαϊκού Κόμματος σε βάρος της Ελλάδος. Τουλάχιστον έπρεπε να απέχει, αν όχι να διαφωνήσει. Αν μιλάμε για την πατρίδα με συγκινησιακή φόρτιση... Η πατρίδα δεν ανήκει ούτε σε Σαμαρά ούτε σε Τσίπρα, ανήκει σε όλους μας και κανείς δεν έχει δικαίωμα να πάει αντίθετα στη χώρα του. Θέλουμε όλοι να ελπίζουμε ότι κάτι θα καταφέρει η νέα κυβέρνηση και θα πάρει κάποιες ανάσες για να ασχοληθεί με τα τεράστια προβλήματα που διογκώνονται μέρα με τη μέρα. Ακόμα δεν έχουμε δείγματα νομοθετικού έργου. Χρειάζεται συντονισμός και αποφασιστικότητα. Πρέπει να αρχίσει το κυβερνητικό έργο αμέσως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου