Επιτέλους και μια ταινία που καθηλώνει με τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών. Μια εξαφάνιση δύο κοριτσιών αναστατώνει μια μικρή πόλη στις ΗΠΑ. Η μικρή κοινωνία αρχίζει και αποσυντίθεται. Από την Ημέρα των Ευχαριστιών, φτάνουμε στην διάλυση. Εγκληματίες, ψυχασθενείς, παιδόφιλοι ιερείς, σκελετοί στα υπόγεια των σπιτιών, αστυνομία διαχειριστική, αυτοδικία, βαρβαρότητα και εκκωφαντική σιωπή. Εκείνο που κάνει εντύπωση είναι τα ελάχιστα μουσικά ιντερμέδια της ταινίας. Η βουβαμάρα διακόπτεται από τους διαλόγους και η σιωπή είναι εκείνη που κάνει τον ...περισσότερο "σαματά" στην ταινία. Δύο εκπληκτικές ερμηνείες του Χιού Τζάκμαν και του Τζέικ Τζίλενχαλ, στο ρόλο του γονέα και του αστυνομικού που θέτουν σοβαρές υποψηφιότητες για τα βραβεία της φετινής κινηματογραφικής παραγωγής. Η ατμόσφαιρα θυμίζει το "σκοτεινό ποτάμι" αλλά το σενάριο είναι εκείνο που δίνει τη δυνατότητα στο σκηνοθέτη να βγάλει τη βαρβαρότητα και τη ψυχασθένεια, την αυτοδικία και το νόμο, την προνοητικότητα και την ανασφάλεια. Εκπληκτική ταινία που πρέπει να δει κανείς. Οι σκηνές της αυτοδικίας είναι από τις κορυφαίες στιγμές της ταινίας, όταν θύμα και θύτης αλλάζουν ρόλους διαρκώς. Τελικά η σφυρίχτρα της πρόνοιας θα δώσει και τη λύση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου