Θα πρέπει να πω εξ αρχής ότι δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, ούτε έχω δει την παλαιότερη ταινία με τον Ρ. Ρέντφορντ. Ομολογώ πως στο πρώτο πάρτι του Γκάτσμπυ ψιλοζαλίστηκα από την ροή του σκηνοθέτη, αλλά μετά απόλαυσα την ταινία. Πρόκειται για μία από τις καλύτερες και πιο ώριμες ερμηνείες του Λεονάρντο Ντι Κάπριο αλλά και του Τόμπυ Μακ Γκουάιαρ. Ο Γκάτσμπυ είναι η απόλυτη ενσάρκωση του ονείρου και της ελπίδας. Ζει και πεθαίνει με την ελπίδα και την ικανοποίηση ότι αυτή τελικά δεν τον προδίδει, αν και αυτό δεν το μαθαίνει ποτέ. Δείτε την ταινία θα την απολαύσετε. Πρόκειται για μία ταινία-πραγματεία πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις, την ειλικρίνεια, το ψέμα, το πάθος, τον αγνό ρομαντισμό, την προδοσία και όλα αυτά με φόντο μία κοινωνία που βρίσκεται στην κορύφωση της ανάπτυξης, την οποία νομοτελειακά ακολουθεί η πτώση. Οι αντιθέσεις και τα συναισθήματα στο έργο είναι εναλλασσόμενα. Για όσους δεν είναι υποψιασμένοι (έχοντας δει την παλαιότερη ταινία ή διαβάσει το βιβλίο) είναι πραγματική πανδαισία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου