Η μάνα μου μου έλεγε : "τα στερνά τιμούν τα πρώτα". Με το πρίσμα αυτό είδα το βιβλίο του καθηγητή Κώστα Μπέη, το οποίο διάβασα με μεγάλη προσοχή. Θα μπορούσα για αρχή να σημειώσω, ότι, όπως άγνοια νόμου δεν συγχωρείται στον πολίτη, πόσο μάλλον στον πολιτικό, έτσι και στην προκειμένη περίπτωση, δεν συγχωρώ την καθυστερημένη αντίδραση του ευφυούς καθηγητή Κώστα Μπέη, ο οποίος, έχοντας υπηρετήσει και σε κυβερνητικούς θώκους και υψηλά πόστα στην κρατική μηχανή, ΟΦΕΙΛΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗ ΣΑΠΙΛΑ και να την καταγγείλει ΕΓΚΑΙΡΑ, όταν μπορούσαμε κάτι να περισώσουμε. Ο ίδιος, απολογούμενος για την καθυστέρηση, αναφέρει ότι στα άρθρα του στην Ελευθεροτυπία είχε στηλιτεύσει τα κακώς κείμενα έγκαιρα. Θα συμφωνήσω, εν μέρει. Θα μπορούσε όμως να κάνει ΠΑΤΑΓΟ, αν ήθελε πραγματικά να κινηθεί το τέλμα. Διότι γνωρίζει ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ, μέρος των οποίων υπονοεί στο βιβλίο του, αλλά για (διαρκώς και ακατανοήτως δι εμέ) λόγους ευπρέπειας, όπως λέει ο ίδιος, δεν τα αναφέρει. Έτσι όμως η δουλειά μένει ημιτελής. Δεν μου φτάνει το περιστατικό με τον υπουργό πολιτισμού και τον αρχηγό με τα "τούβλα" (όπου και πάλι δεν είναι σαφής), θα έπρεπε, έστω και τώρα, στο "απιέναι" όπως λέει ο καθηγητής (στον οποίο εύχομαι ολόψυχα μακροημέρευση) να είναι πολύ περισσότερο σαφής και καταγγελτικός σε πρόσωπα και πράγματα. Αντιλαμβάνομαι τον φόβο της ποινικής εμπλοκής, αλλά δεν τον ενστερνίζομαι. Όταν βγαίνεις "στο κλαρί" δεν σκέφτεσαι μην λερώσεις την φουστανέλλα. Έχεις τακτοποιήσει τα περιουσιακά σου ζητήματα και βγαίνεις μπροστά. Εκεί θα σε ακολουθήσουν και άλλοι. Δεν θα είσαι μόνος, αν τολμήσουν να σε πειράξουν. Εκεί δίνεις ελπίδα. Στο βιβλίο του ο καθηγητής είναι και απολογητικός και διερευνητικός και φιλοσοφικός και κριτικός. Καλά είναι όλα αυτά, αλλά ΤΩΡΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΡΑΞΗ. Φαντάζεστε τι θα γινόταν αν οι οπλαρχηγοί το 1821, πριν ξεκινήσουν την επανάσταση, κάθονταν και συζητούσαν πως θα κυβερνήσουν μετά την επιτυχή έκβαση της επανάστασης;; Ακόμα με τους Τούρκους στο σβέρκο θα ήμασταν. Η εποχή μας δεν έχει ανάγκη ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ (όσο καλογραμμένο κι αν είναι) βιβλίο. Έχει ανάγκη από ένα μανιφέστο. Κάτι που θα ξεσηκώσει τον κόσμο και θα τον κάνει να σκεφτεί ότι ΚΑΤΙ πρέπει να αλλάξει στον τόπο αυτό. Τελειώνοντας για το βιβλίο του σεβαστού καθηγητή θέλω να ελπίζω ότι θα ΤΟΛΜΗΣΕΙ την επόμενη φορά να πει περισσότερα. Έτσι για την ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου