Ομολογώ πως άφησα τελευταίο για το καλοκαίρι να διαβάσω το βιβλίο του δημοσιογράφου Νίκου Μπογιόπουλου "Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε" διότι ήθελα να του αφιερώσω περισσότερο χρόνο. Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία μέρη. Δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να διαφωνήσει (αλλά και να μην εξοργιστεί συνάμα) με τα αδιαμφισβήτητα στοιχεία που αναφέρει ο συγγραφέας και τις διαπιστώσεις που κάνει για την εκμετάλλευση των εργαζομένων και την δεινή τους θέση, η οποία το μόνο που μπορούν οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι να περιμένουν είναι να γίνει δεινότερη. Δυστυχώς τα πράγματα έτσι είναι και αναφέρονται με ωμό ρεαλισμό, χωρίς φιοριτούρες. Στο δεύτερο μέρος έχουμε την κατάσταση στην Ελλάδα που και εδώ ο συγγραφέας περιγράφει την κατάσταση που βιώνουμε από το 2009 μέχρι και σήμερα. Σκιαγραφεί μία κυβέρνηση πολιτικής απάτης η οποία σε διάστημα λίγων μηνών διέλυσε το εργατικό δίκαιο, όπως το γνωρίζαμε, γέμισε την Ελλάδα ανέργους, και διέσπειρε τον πανικόκαι την διανοητική τρομοκρατία με το σύνθημα "δεν υπάρχει σάλιο" του υπουργού Λοβέρδου, μετά το απατηλό "λεφτά υπάρχουν" που διέδωσε για να υφαρπάξει την ψήφο. Το τρίτο μέρος, εκεί που περιμένεις την προοπτική και τη διέξοδο, στα πλαίσια ενός δοκιμίου, έχουμε, κατά την ταπεινή μου άποψη, κάποιες αδυναμίες. Αναζητείται Λένιν λέει ο συγγραφέας. Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι. Επανάσταση είναι η λύση που προτείνεται, αλλά εκεί νομίζω πως αρχίζει το βιβλίο από ρεαλιστικό να λοξοκοιτάζει προς τον ρομαντισμό. Η επανάσταση είναι μία προσέγγιση για το .... (εγγύς ή μακρόν) μέλλον. ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΚΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ. Οι λύσεις πρέπει να είναι έτοιμες, σαφείς και δουλεμένες από το ΚΚΕ που θεωρεί ο συγγραφέας ότι είναι έτοιμο να καθοδηγήσει τον κόσμο και να ηγηθεί της προσπάθειας να βγει η χωρα από την βαθιά πολιτική, ηθική, πολιτισμική, κοινωνική κρίση που την μαστίζει και κάθε μέρα που περνά η κατάσταση γίνεται δραματικότερη. Στην προοπτική και στην πρόταση λύσεων, νομίζω πως το βιβλίο "πετάει λίγο την μπάλλα στην εξέδρα" (για να χρησιμοποιήσω ποδοσφαιρικό όρο που φαίνεται να είναι οικείος στον συγγραφέα). Από το πιό ιστορικό ελληνικό κόμμα, θα περίμενα κανείς (ανεξάρτητα αν συμφωνεί μαζί του ή διαφωνεί) χειροπιαστές λύσεις, βραχυπρόθεσμες, μεσοπρόθεσμες και μακρυπρόθεσμες με ορατά και κοστολογημένα αποτελέσματα. ΦΤΑΝΟΥΝ ΠΙΑ ΟΙ ΘΕΩΡΙΕΣ. ΑΠΟ ΠΡΑΚΤΙΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΗΘΙΚΟ ΑΝΑΣΤΗΜΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ. Κοντολογίς, το βιβλίο είναι εξαιρετικό για όσα περιγράφει και αναλύει με στοιχεία ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΤΟΥΜΕ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ να θεωρούμε θέσφατα αυτά που μας σερβίρουν καθημερινά το 95 % των ΜΜΕ. Και κρύβουν και διαστρεβλώνουν ειδήσεις. Στην σημερινή εποχή η γνώση είναι δύσβατο μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσουμε συνειδητά, αν θέλουμε να ξέρουμε τι συμβαίνει γύρω μας και, κυρίως, τι μας ξημερώνει αύριο. Ο ενημερωμένος πολίτης αρχίζει και γίνεται ΣΠΑΝΙΟ ΕΙΔΟΣ προς εξαφάνιση, γι' αυτό πάμε από το κακό στο χειρότερο αφού επιτρέπουμε με την ψήφο μας να μας κυβερνάνε επί γεννιές ολόκληρες, οι ίδιοι και οι ίδιοι που μας οδήγησαν στον γκρεμό. Η πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ που ελέγχουν συγκεριμένα συμφέροντα είναι επιστημονικά σχεδιασμένη για να μας κρατούν στη θολούρα. Το βιβλίο του Νίκου Μπογιόπουλου είναι αποκαλυπτικό βιβλίο που πρέπει ΟΛΟΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ και όχι μόνο μία φορά. Για τις προοπτικές και τις λύσεις που προτείνονται, αυτές μπορεί να υπερβαίνουν και το σκοπό ενός βιβλίου. Ο συγγραφέας πάντως τολμά και λέει την άποψή του. Θολή ή κρυστάλλινη αυτό είναι ζήτημα κριτικής τοποθέτησης που μπορεί να έχει ο καθένας μας. Πάντως εκείνος δεν κρύβεται. ΛΕΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ. Μακάρι να τολμήσουν κι άλλοι να ΠΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου