Δέκα χρόνια είναι πολύς χρόνος

Όταν κάτι τελειώνει μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια είναι πολύς χρόνος.
Ακόμα και όταν τα χρόναι είχαν μεταξύ τους και κενά διαστήματα.
Ο χρόνος, ο μεγάλος μάστορας, φροντίζει για όλα.
Στη διέλευσή του αφήνει σημάδια, αλλά και εξόδους διαφυγής.
Στο τέλος της διαδρομής επιλέγεις να θυμάσαι τα σημάδια ή τα τούνλε της διαφυγής.
Διαλέγεις και παίρνεις.
Θα το λέω πάντα: η εμπειρία αν ήταν χάπι και πουλιόταν θα ήμασταν όλοι σοφοί.
Επειδή για να αποκτήσεις εμπειρία πρέπει να πάθεις, να ζυμωθείς, να πονέσεις, για το λόγο αυτό όλοι μας θα κάνουμε τα ίδια λάθη.
Ακόμα και όταν ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ γνωρίζουμε πως είναι λάθη.
Δεν πιστεύουμε.
Νομίζουμε πως εμείς θα είμαστε η εξαίρεση.
Σε όλη μας τη ζωή αναζητούμε την εξαίρεση.
Όμως επιβεβαιώνουμε τον κανόνα.
Αξίζει όμως το ταξίδι.
Δεν πρέπει να μένει τίποτα απωθημένο.
Τα πάντα έχουν κόστος.
Ο καλύτερος έχει το μικρότερο κόστος.
ΑΛΛΑ ΚΟΣΤΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΑΣ ΚΙΝΗΣΗ.
Χαλάλι τα δέκα χρόνια.
Άξιζαν οι εμπειρίες.