Ο σύγχρονος ιταλικός κινηματογράφος είναι ανθρωποκεντρικός. Καταπιάνεται με την σημερινή πραγματικότητα της μοναξιάς, της αποξένωσης, της οικογενειακής τριβής, της υπερπροστατευτικότητας, μέχρι ασφυξίας, των παιδιών, της σεξουαλικής παρενόχλησης κλπ. Ο Νάνι Μορέτι που υπογράφει τη σκηνοθεσία της ταινίας τα τρία πατώματα, και υποδύεται τον δικαστή στην ταινία, αφηγείται τις ιστορίες των ενοίκων τριών πατωμάτων σε μια μικρή πολυκατοικία. Η οικογένεια των δικαστών με το παιδί τους που σκοτώνει μία γυναίκα με το αυτοκίνητο όντας μεθυσμένος, η παντρεμένη "χήρα", όπως την αποκαλούν, που έχει τον σύζυγό της, μονίμως απόντα λόγω της δουλειάς του, η οποία "τρελαίνεται" από τη μοναξιά της και το ζευγάρι των εργαζόμενων με την μικρή κόρη που ψάχνει για μπέϊμπι σίτερ για την κόρη τους, αλλά μέχρι να την βρουν αφήνουν τη μικρή σε ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που κατοικεί δίπλα τους. Η τρίτη ιστορία είναι η πιο ενδιαφέρουσα, χωρίς όμως να υστερούν οι άλλες δύο. Η πλοκή της ταινίας είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Σε κάθε ιστορία υπάρχουν ανατροπές. Οι ζωές των ανθρώπων αυτών είναι συνηθισμένες και τις συναντάμε όλοι στον περίγυρό μας, αν δεν τις ζούμε οι ίδιοι. Δείτε την ταινία. Είναι ανθρώπινη χωρίς μελόδραμα. Είναι λιτή, δωρική και άκρως ρεαλιστική. Ο ιταλικός κινηματογράφος σε πολύ καλές στιγμές. Οι ανθρώπινες ιστορίες του σήμερα όπως τις βιώνουμε όλοι.
