Τέσσερις μήνες πέρασαν με τη νέα κυβέρνηση στο τιμόνι της χώρας. Νέα πρόσωπα στην συντριπτική πλειοψηφία, ανέλαβαν να μας οδηγήσουν σε μονοπάτι που θα μας βγάλει από την βαθειά κοινωνική, πολιτική, οικονομική,πολιτισμική και ηθική κρίση που περνάει η χώρα μας. Αστοχίες, μεγαλοστομίες, αντιφατικές τοποθετήσεις κυβερνητικών παραγόντων, λάθη απειρίας ήταν, εν πολλοίς αναμενόμενα. Ο λαός τα περίμενε και τα κατανόησε. Μια κυβέρνηση με όλο το κατεστημένο, ντόπιο και ξένο, εναντίον της. Επικοινωνιακά σχεδόν απομονωμένη. Παραπολιτικά θέματα και ακρότητες που θα σημειώνονταν, σε άλλες εποχές, σε ένα μονόστηλο παραπολιτικής στήλης, έγιναν πρωτα θέματα στα δελτία των 8 και πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες των καναλαρχών. Ο κόσμος το έβλεπε και το λοιδορούσε. Μπουχτισμένος ο πολίτης από τους ντόπιους δουλοπρεπείς καλαμοκαβαλάρηδες "δημοσιογράφους" που διαφήμιζαν την ορθότητα της πολιτικής των υπόδουλων στους ξένους ντόπιων "πολιτικάντηδων", είδε την ελπίδα να ανθίζει ξανά στα νέα καθαρά πρόσωπα της νέας κυβέρνησης. Κάτι ανάλογο με το 1981 σε πολύ χειρότερες συνθήκες. Εδώ και τέσσερις μήνες ο κόσμος ζει ένα διάλειμμα. Εν αναμονή μιας νέας συμφωνίας, ο κόσμος, μέσα στην ανεργία, στην φτώχεια του, στην ακρίβεια και στην φορολογική λαίλαπα που ασελγει επί πτωμάτων, το ριξε στην παλαβή. Απέστρεψε το πρόσωπό του από τους "έγκυρους" τρομοκράτες της ενημέρωσης και έβλεπε το χαμόγελο του νέου λαικού ρωα, μποέμ Βαρουφάκη, και πήρε θάρρος και σήκωσε κεφάλι. Αυτό θεωρήθηκε έγκλημα από τους ξένους τοκογλύφους και ντόπιους υπηρέτες τους και ο Βαρουφάκης μπήκε στο στόχαστρο των ελεύθερων σκοπευτών της "αδέσμευτης" ενημέρωσης, ενώ θεωρήθηκε κόκκινο πανί για τους ξένους. Η κυβέρνηση, αμήχανη, από απανωτές σφαλιάρες από παντού έκανε στροφή από την ρομαντική πολιτική στην ρεαλπολιτικ, κρατώντας με νύχια και με δόντια κάποιες κόκκινες γραμμές αξιοπρέπειας. Το πλήρωμα του χρόνου φτάνει. Μια νέα συμφωνία είναι επί θύραις. Ορυμαγδός παραπληροφόρησης και διαρροών επιχειρούν να ροκανίσουν το λαικό έρεισμα της κυβέρνησης. Ο λαός αντιστέκεται διότι κοιτάζει και στον "πάγκο" της πολιτικής και τον πιάνει απελπισία. Ένα συνοθύλευμα ταλαίπωρων ανίκανων που έχουν για πολλά χρόνια λεηλατήσει τη ζωή μας και έχουν καταστρέψει το μέλλον των παιδιών μας. Επομένως η παρούσα κυβέρνηση είναι μονόδρομος. Πρέπει να φανεί αντάξια της ελπίδας πιυ ενέπνευσε. Να δώσει όραμα και διέξοδο από την γεννοκτονία που επιχειρείται με τον ακήρυχτο πόλεμο που βιώνουμε. Δεν πρέπει η αριστερά να αποτύχει ξανά. Θα είναι τραγωδία. Φαντάζομαι να αντιλαμβάνονται την ιστορικότητα των στιγμών που ζούμε και να φανούν αντάξιοι των περιστάσεων.
